NO AL MODERNO CALCIO!

Το "no al moderno calcio" (όχι στο σύγχρονο ποδόσφαιρο) είναι ένα κίνημα το οποίο ξεκίνησε στην Ιταλία, μια χώρα της οποίας οι φίλαθλοι αγαπάνε πρώτα το ίδιο το ποδόσφαιρο και έπειτα την αγαπημένη τους ομάδα. Παρ' ότι έχουν γίνει μεγάλες προσπάθειες, το κίνημα αυτό δεν έχει καταφέρει να γίνει ευρέως γνωστό σε όλη την Ευρώπη. Παρ' όλα αυτά είναι το μοναδικό κοινό σημείο επαφής μεταξύ των οπαδών όλου του κόσμου. Στόχος του, είναι να επαναφέρει τον ρομαντισμό και το συναίσθημα στον χώρο του ποδοσφαίρου, έννοιες οι οποίες αν δεν έχουν ήδη χαθεί, τουλάχιστον τείνουν να εξαφανιστούν. Η αθώα πλευρά του αθλήματος έχει εκλείψει, κι έχει αντικατασταθεί από τον χορό των δισεκατομυρίων, τις διαφημίσεις, τους χορηγούς, την τηλεόραση. Γενικότερα η ρομαντική πλευρά του "βασιλιά των σπορ" έχει παραδώσει τα σκήπτρα στο χώρο του μάρκετιγκ. Το "no al moderno calcio" προσπαθεί να επαναφέρει τις χαμένες αξίες στο ποδόσφαιρο, αξίες που μας έκαναν να το αγαπήσουμε, να το κατατάξουμε στο νούμερο 1 χόμπι της ζωής μας και να το θεωρήσουμε σαν αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητάς μας. Δεν λατρεύουμε μόνο το άθλημα σαν άθλημα, είναι και όλα αυτά τα πράγματα που το περιβάλλουν, όπως η εφημερίδα, οι ραδιοφωνικές εκπομπές, η συζητήσεις στο καφενείο, το καλαμπούρι στο δρόμο, το ΠΡΟ-ΠΟ, το στοίχημα, οι εκτιμήσεις πριν τους αγώνες, οι αναλύσεις μετά κι άλλα (πάρα) πολλά... Τα αιτήματα του κινήματος είναι αρκετά, θα τα αναφέρω επιγγραματικά...


-Να υπάρχει μόνο μια μεταγγραφική περίοδος (αυτή του καλοκαιριού), με σκοπό να μην αλλοιώνονται δραματικά τα ρόστερ των ομάδων.

-Να μην τιμωρούνται οι παίχτες με κίτρινη κάρτα όταν πανηγυρίζουν τα γκολ με τους φιλάθλους τους εκτός αγωνιστικού χώρου. Δεν υπάρχει ωραιότερο συναίσθημα, απ' το ποδοσφαιριστές και οπαδοί να γίνονται "ένα"...

-Όλοι οι αγώνες να διεξάγονται την ίδια ημέρα, την Κυριακή. Ακριβώς δηλαδή όπως γινόταν και παλιά...

-Μείωση των ξένων ποδοοσφαιριστών και προώθηση των εγχώριων από τα φυτώρια. Ευτυχώς για το συγκεκριμένο ζήτημα έχει μεριμνήσει ο πρόεδρος της uefa, ο Πλατινί...
-Διακοπή συμβολαίου για ένα χρόνο σε οποιοδήποτε παίχτη επιθυμεί να σπάσει το συμβόλαιό του επειδή είχε πρόταση από άλλο σύλλογο με ψηλότερες απολαβές. Με αυτόν το τρόπο, προστατεύονται τα οικονομικά ασθενέστερα σωματεία κι έχει ως σκοπό να κλείσει κάπως η "ψαλίδα" μεταξύ πλούσιων και φτωχότερων ομάδων...

-Επαναφορά του Κυπέλλου κυπελλούχων. Προσωπικά διαφωνώ με αυτό το εγχείρημα. Νομίζω ότι το επίπεδο της δεύτερης διασυλλογικής διοργάνωσης, του κυπέλλου uefa δηλαδή, είναι ήδη αρκετά χαμηλό, φανταστείτε τι θα γίνει αν (ξανα)δημιουργηθεί και τρίτη διοργάνωση. Ούτως ή άλλως οι υποχρεώσεις των μεγάλων ομάδων είναι πάρα πολλές και δε δίνουν την πρέπουσα σημασία στο κύπελλο, με αποτέλεσμα να το κατακτούν ομάδες χαμηλότερης δυνατότητας. Οπότε αναλογιστείτε ποιο θα είναι το επίπεδο του θεσμού...

-Αναπροσαρμογή του Champions League στα πρότυπα του Κυπέλλου Πρωταθλητριών. Εδώ υπάρχει μια μεγάλη αντίφαση στο όνομα. Πως γίνεται να μιλάμε για Champions League (Λίγκα όλων των Πρωταθλητών) και να μετέχουν σ' αυτήν οι ομάδες που κατέλαβαν την 4η θέση σε πρωταθλήματα όπως το Αγγλικό, το Ιταλικό, το Ισπανικό. Βέβαια στον βωμό του χρήματος και των διαφημιστών όλα επιτρέπονται...

-Αλλαγή στα νούμερα της φανέλας των ποδοσφαιριστών. Δηλαδή οι βασικοί να έχουν νούμερα από το 1-11 κι οι αναπληρωματικοί από το 12-18. Συμφωνώ απολύτως. Την θεωρώ πολύ κακή αντιγραφή απ' το χώρο του μπάσκετ. Π.χ. ένας τερματοφύλακας δε μπορεί να έχει το νούμερο 87. Ο τερματοφύλακας πρέπει να φοράει τη φανέλα με το νούμερο 1 στην πλάτη. Ξεκάθαρα πράγματα...

-Οι φανέλες των ομάδων να είναι στα παραδοσιακά χρώματα των ομάδων και να μην αλλάζουν κάθε χρόνο για λόγους μάρκετιγκ. Ναι, και απλά να υπάρχει μια δεύτερη φανέλα για τα εκτός έδρας, που θα χρησιμοποιείται μόνο όταν τα χρώματα των 2 αντιπάλων συμπίπτουν...

-Στις φανέλες των ομάδων να μην υπάρχουν τα ονόνατα των παιχτών. Αυτό για λόγους μη προσωποποίησης των οπαδών με τους ποδοσφαιριστές, οι οποίοι σήμερα είναι, αύριο δεν είναι...

-Οι ΠΑΕ να μην είναι εισηγμένες στο Χρηματιστήριο...

-Χαμηλές τιμές στα εισητήρια και κυρίως στα πέταλα και στις θύρες των φιλοξενούμενων. Εδώ συμφωνώ 100%. Το ποδόσφαιρο είναι κατά βάση λαικό άθλημα, συγκεντρώνει τα κατώτερα στρώματα και δικαίωμα να το παρακολουθήσει πρέπει να έχουν οι πάντες. Άλλωστε οι ομάδες έχουν άλλες, μεγαλύτερες πηγές εσόδων. Από τα εισητήρια του κοσμάκη θα επιβιώσουν;

-Να επιτρέπονται οι μετακινήσεις οπαδών στα εκτός έδρας παιχνίδια. Εδώ συμφωνώ, με την προυπόθεση όμως, ότι θα δημιουργηθούν οι κατάλληλες συνθήκες για την ασφάλεια του φίλαθλου κόσμου. Π.χ. στην Ελλάδα σήμερα, με την υπάρχουσα κατάσταση, οι μετακινήσεις οπαδών είναι κάτι το ανέφικτο και κατά τη γνώμη μου ορθώς απαγορεύνται...

-Οι μετακινήσεις να γίνονται χωρίς τη συνοδεία αστυνομίας, καθώς αυτή οξύνει τα πνεύματα, παρά προστατεύει. Εδώ χωρά μεγάλη κουβέντα γύρω από το θέμα...

-Όχι στην συδρομητική τηλεόραση, όχι στη μετάδοση όλων των αγώνων ναι στην "no pay tv". Μακάρι να μπορούσε να γίνει κάτι τέτοιο, αλλά το θεωρώ αρκετά ουτοπικό...

ΥΓ: Οι δικοί μας οργανωμένοι οπαδοί έχουν άποψη για ολ' αυτά; Έχουν πάρει ποτέ θέση; Έχουν προτείνει κάτι για την πρόοδο του αθλήματος; Οι λίγοι και συνειδητοποιειμένοι ναι. Οι πολλοί είναι στις κερκίδες για να μαστουρώνουν, να πετάνε πέτρες και να πλακώνονται με τους αντιπάλους...