ΠΑΙΧΝΙΔΙ "ΣΟΥΠΑ"...

Θα μάθετε να μην τρώτε τον παπά από τους δημοσιογράφους. Φτάνει πια γιατί πολύ μας έχουν κουράσει, μας τα 'χουν κάνει "νταούλια" θα έλεγα. Λένε ότι το Ρεάλ-Μπαρτσελόνα είναι το μεγαλύτερο ντέρμπι στον πλανήτη. Τρίχες λέω εγώ. Γιατί; Γιατί απλούστατα ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΝΤΕΡΜΠΙ... Οι Άγγλοι στον ορισμό της λέξης, αναφέρουν ότι ντέρμπι είναι το παιχνίδι μεταξύ 2 ομάδων της ίδιας πόλης με έντονη αντιπαλότητα. Αλλά άσχετα απ' αυτό κι επειδή δε μ' αρέσει να κολλάω στις λέξεις, είναι μεγαλύτερο από ένα Σέλτικ-Ρέιντζερς ή από ένα Μπόκα-Ρίβερ; Με τίποτα. Σίγουρα πρόκειται για ένα μεγάλο παιχνίδι και σίγουρα τίθονται αντιμέτωπα 2 τεράστια ονόματα στο παγκόσμιο ποδοσφαιρικό στερέωμα. Αλλά ακόμα και μέσα στην ίδια την Ισπανία δεν θεωρείται το μεγαλύτερο ντέρμπι μίσους. Τον τίτλο αυτό κατέχει το ντέρμπι Μπέτις-Σεβίλη. Αυτό για όσους ξέρουν...

Πάμε τώρα στο αγωνιστικό. Το παιχνίδι ήταν μια μεγάλη "σούπα". Ειδικά το πρώτο ημίχρονο ήταν το χειρότερο 45λεπτο που έχω δει στη ζωή μου. Δεν το λέω για να δώσω έμφαση, ήταν στην κυριολεξία. Δεν είχε τίποτα περισσότερο από κάτι Τσιταντέλα-Φροζινόνε που βλέπω κατά καιρούς. Βέβαια με το που είδα απ' τη μία αριστερό μπακ τον Πουγιόλ και τους Μασεράνο και Κειτά στα χαφ κι απ' την άλλη τον Πέπε σε ρόλο αμυντικού χαφ, παρτενέρ του τον Ντιαρά και κορυφή μόνο του τον Ρονάλντο, κατάλαβα τι θα επακολουθήσει. Ο Μουρίνιο δεν άφησε ανοιχτό γήπεδο, έκλεισε καλά όλους τους χώρους κι η Μπαρτσελόνα αν κι είχε την κατοχή της μπάλας, έδειξε πόσο προβληματίζεται σε τέτοιου είδους παιχνίδια. Τα αστέρια Μέσι και Ρονάλντο ήταν εκτός τόπου και χρόνου με αποτέλεσμα να ΄δούμε όλο κι όλο 1(!) φάση μέχρι τ' αποδυτήρια.

Τα ίδια και στην αρχή του 2ου ημιχρόνου. Η Ρεάλ να παίζει κλειστοφοβικά κι η Μπάρτσα να δείχνει να θέλει, αλλά να μη μπορεί. Όλα αυτά μέχρι τη φάση του 61ου λεπτού, όταν ο Πέπε δέχτηκε την απ' ευθείας κόκκινη κάρτα για σκαριά στον Άλβεζ. Αν θέλετε τη γνώμη μου, δεν ήταν κόκκινη ή τουλάχιστον ήταν αμφισβητούμενη. Έχω δει άπειρα τέτοια μαρκαρίσματα, ακόμη και χειρότερα να τιμωρούνται μόνο με κίτρινη. Θεωρώ ότι ο διαιτητής είχε την προδιάθεση να βοηθήσει την Μπαρτσελόνα και βρήκε την κατάλληλη ευκαιρία. Είμαι σίγουρος πως αν το ματς γινόταν στο Καμπ Νοου και ο Πουγιόλ έκανε αντίστοιχο μαρκάρισμα στον Ντι Μαρία θα δεχόταν μόνο την κίτρινη. Δε μου βγαίνει κάτι τέτοιο απ' το μυαλό. Χαρακτηριστική ήταν κι η αντίδραση του Μουρίνιο λέγοντας στον διαιτητή "great job", με αποτέλεσμα ν' αποβληθεί. Από εκείνο το σημείο και μετά η Μπάρτσα ανέβηκε και χωρίς να κάνει "παπάδες" στο γήπεδο, κέρδισε με 0-2, με 2 γκολ του Μέσσι...

ΥΓ1: Τόσες μέρες οι δημοσιογράφοι διαφήμιζαν με τεράστια θέρμη τον συγκεκριμένο αγώνα. Δεν άκουσα κανέναν απ' αυτούς όμως να λέει ή να γράφει ότι ήταν ο χειρότερος ημιτελικός CHL όλων των εποχών...

ΥΓ2: Όσο για την Μπαρτσελόνα, θεωρώ ότι πάλι ο ίδιος κλάδος, την έχει θεοποιήσει υπερβολικά, υπερ άνω του κανονικού. Καλές οι 5άρες στις Αλμερίες και στις Βαγιαδολίδ, αλλά εγώ ένα πράγμα ξέρω, ότι τα τελευταία χρόνια έχει αποκλειστεί από Γιουβέντους (2 φορές), Λίβερπουλ, Τσέλσι, Ίντερ, Μίλαν (προκρίθρηκε τελικά αλλά με σφαγή, καθώς ακυρώθηκε πεντακάθαρο γκολ του Σεφτσένκο). Ξέρετε τι κοινό είχαν αυτές οι ομάδες; Πολύ απλά ήξεραν ν' αμύνονται...

ΥΓ3: Εσείς οι δημοσιογράφοι να ξέρετε ότι όσο περισσότερο διαφημίζετε, σιγοντάρετε και προμοτάρετε αμερόληπτα την Μπαρτσελόνα, τόσο περισσότερο στρέφετε το σοβαρό ποδοσφαιρικό κοινό εναντίον της. Και μιλάω για το ΣΟΒΑΡΟ κοινό, όχι για τους ΒΛΑΧΟΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟΦΙΛΟΥΣ...

ΥΓ4: Υπάρχει ένας κύριος λόγος που ο Μέσσι δε θα γίνει ΠΟΤΕ Μαραντόνα. Ο ένας όταν τον παίζεις μαν του μαν και σκληρά έως αντιαθλητικά χάνεται, ενώ ο άλλος δεν καταλάβαινε το θεό του...

ΥΓ5: Αν το σημερινό ματς ήταν Ιταλικό, ωχ ποιος τους άκουγε πάλι: Κατενάτσιο, σκέφτονται μόνο τις άμυνες, γυρίσαμε σ' εποχές Χερέρα, μόνο τακτική και θέαμα μηδέν, κακοποίηση του ποδοσφαίρου κτλ...