ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΥΧΑΙΟ...

Tην Τετάρτη διεξήχθη ο τελικός κυπέλλου ουέφα μεταξύ Πόρτο και Μπράγκα. Ένας "εμφύλιος" μεταξύ 2 Πορτογαλικών ομάδων. Το ματς δεν το είδα (το ψευτοπαρακολουθούσα για την ακρίβεια). Αν και για την Πόρτο γνωρίζουμε 5-10 πράγματα, οι περισσότεροι αναρωτηθήκαμε πως μια ομάδα σαν την Μπράγκα έφτασε στον τελικό μιας μεγάλης διοργάνωσης. Και όλοι ισχυρηστήκαμε "αφού μια Μπράγκα έφτασε mέχρι εδώ, γιατί όχι και μια Ελληνική ομάδα"; Η απάντηση δίνεται από το παρακάτω άρθρο του Χολέμου. Υπάρχουν μεγάλες διαφορές ανάμεσα στις Ελληνικές και τις Πορτογαλικές ομάδες τόσο σε θέματα σκάουτινγκ, όσο και σε θέματα μάρκετινγκ αλλά και διαχείρησης οικονομικών. Οι ιθύνοντες των ομάδων εκεί, ξέρουν ν' αγοράζουν φτηνά και να πουλάνε ακριβά και με τη μέθοδο αυτή χτίζουν τις ομάδες τους βήμα-βήμα. Δεν είναι όπως τους δικούς μας τους αρπακολάδες, που είναι του δόγματος "δως ημίν σήμερον"... Διαβάστε στο άρθρο του για την κερδοφορία με την μέθοδο της "μοσχοπούλησης" των 2 αυτών ομάδων...

"Τη δόξα της Πορτογαλίας, που είδε φέτος δυο ομάδες της να συμμετέχουν στον τελικό του Europa League, πολλές χώρες εζήλωσαν.

Ανάμεσά τους και η Ελλάδα, η οποία ονειρεύεται μια μέρα να καμαρώσει, στη θέση της Πόρτο και της Μπράγκα, τον Παναθηναϊκό και τον Ολυμπιακό.

Είναι εφικτό αυτό; Στο ποδόσφαιρο «ποτέ μην λες ποτέ» και η Μπράγκα, μια μικρομεσαία ομάδα της Πορτογαλίας, με την φετινή πορεία της στη διοργάνωση, φρόντισε να μας το υπενθυμίσει. Ωστόσο ακόμη και τα όνειρα έχουν… ταβάνι.

Ενδεχομένως, κάποτε ο Παναθηναϊκός ή ο Ολυμπιακός, βοηθούμενοι από κάποιες συγκυρίες, να φτάσουν μέχρι τον τελικό του Europa League, όπως, καλή ώρα, φέτος η Μπράγκα. Αλλά να φτάσουν στο επίπεδο της Πόρτο και να στοχεύουν κάθε χρόνο ψηλά στην Ευρώπη, αποκλείεται…

Επειδή υπάρχουν αντικειμενικές δυσκολίες, που έχουν να κάνουν με τα ποδοσφαιρικά «γονίδια» της χώρας και επειδή οι δυο «αιώνιοι» λειτουργούν με εντελώς διαφορετικούς κανόνες από τις δυο πορτογαλικές ομάδες, στους τομείς της οργάνωσης και του μάρκετινγκ.

Η Πόρτο δεν ήταν ευρωπαϊκή δύναμη από τα γεννοφάσκια της. Αναδείχτηκε τα τελευταία 30 χρόνια, όταν το τιμόνι της πήρε ο Ζόρζε Νούνο Πίντο Ντα Κόστα, ένας άνθρωπος που διακρινόταν από όραμα, διορατικότητα και επιχειρηματικό δαιμόνιο.

Ακόμη και σήμερα, στα 74 του χρόνια, το μυαλό του δουλεύει σαν ξυράφι. Στηριζόμενος στο ένστικτό του και στο εξαιρετικό τμήμα σκάουτινγκ, που έχει οργανώσει, εξακολουθεί να αγοράζει φθηνά (κατά 80% από τη Βραζιλία) και να πουλάει ακριβά.

Τόσο η Πόρτο, όσο και η Μπράγκα, παρά την τεράστια διαφορά, που έχουν ως οικονομικά μεγέθη, είναι νοικοκυρεμένα «μαγαζιά». Για τον απλούστατο λόγο ότι παράγοντές τους «δεν απλώνουν τα πόδια τους έξω από το σεντόνι» (του Champions ή του Europa League, κατά περίσταση).

Για να καταλάβετε τη διαφορά, η Πόρτο (αλλά και η Μπράγκα) αθροιστικά τα τελευταία 10χρόνια παρουσίασαν μόνο μια φορά αρνητικό πρόσημο (κοντολογίς «μπήκαν μέσα») στις αγοραπωλησίες παικτών ενώ ο Παναθηναϊκός και ο Ολυμπιακός εμφάνισαν μόνο δυο φορές θετικό!

Πιο συγκεκριμένα: Την περίοδο 2010-11 η Πόρτο ξόδεψε για μεταγραφές 32 εκ ευρώ και εισέπραξε (από πωλήσεις) 40 εκ. Την περίοδο 2009-10, ξόδεψε 30 εκ αλλά έβαλε στο ταμείο 72 εκ (κυρίως από τις παραχωρήσεις των Λισάντρο Λόπες και Σισοκό στη Λυόν).

Την περίοδο 2008-09 ξόδεψε 44 εκ και εισέπραξε 55 εκ, την περίοδο 2007-08 ξόδεψε μόλις 17.5 εκ ενώ είχε έσοδα 71 εκ (από τις πωλήσεις των Άντερσον στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και Πέπε στη Ρεάλ). Τέλος τη σεζόν 2006-07 την έβγαλε … λιτά (έξοδα 6.5 εκ, έσοδα 11 εκ).

Η Μπράγκα, τα λεφτά της Πόρτο δεν τα έχει δει ούτε στον ύπνο της. Αυτά που έχει πάντως, φροντίζει να τα διαχειρίζεται σωστά. Την περίοδο 2010-11, ξόδεψε όλες κι όλες 325.000 ευρώ ενώ εισέπραξε 8.5 εκ. Την περίοδο 2009-10, ξόδεψε άλλες 750.000 ενώ είχε έσοδα 9.5 εκ.

Την περίοδο 2008-09 είχε παθητικό καθώς δεν πούλησε κανένα παίκτη ενώ αγόρασε παίκτες αξίας 2.2 εκ ευρώ. Την περίοδο 2007-08 είχε έξοδα 2 εκ και έσοδα 4.8 εκ και τέλος τη σεζόν 2006-07 είχε έξοδα 750.000 και έσοδα 2.2 εκ ευρώ.

Πάμε τώρα στις δικές μας ομάδες. Ο Παναθηναϊκός πέρσι εμφάνισε οριακά θετικό πρόσημο στις αγοραπωλησίες του καθώς ξόδεψε 1.8 εκ και εισέπραξε 2 εκ ευρώ. Την περίοδο 2009-10 (δεύτερη χρονιά της πολυμετοχικότητας), είχε έξοδα 16.5 εκ και έσοδα 4 εκ.

Την περίοδο 2008-09 («των παχιών αγελάδων») ξόδεψε 23 εκ και εισέπραξε 2.5 εκ. Την περίοδο 2007-08 (τελευταία χρονιά «Τζίγγερ») είχε έξοδα 7 εκ και έσοδα 2 εκ. Ανάλογη ήταν και η σεζόν 2006-07, με έξοδα 5 εκ και έσοδα 500.000.

Ο Ολυμπιακός, τη σεζόν 2010-11 («ντου» Μαρινάκη) ξόδεψε για μεταγραφές 13.5 εκ ευρώ και εισέπραξε 1.8 εκ. Την περίοδο 2009-10 (τελευταία Κόκκαλη) είχε έξοδα 7.8 εκ και έσοδα 5 εκ. Τη σεζόν 2007-08 ξόδεψε (κυρίως για τους Ντιόγκο, Ντουντού) 23 εκ και εισέπραξε 5.5 εκ ενώ την περίοδο 2006-07 είχε μόνο έξοδα 3.6 εκ ευρώ.

Με τέτοιες κινήσεις και σε μια σαθρή αγορά, όπως είναι η ελληνική, οι «αιώνιοι» ούτε στον αιώνα τον άπαντα δεν θα μπορέσουν να φτάσουν την επιτυχία της Πόρτο (πολύ πιθανό δε και της Μπράγκα)."

YΓ: Ρε συ Τσώχο, ο Βίλλας Μπόας ο νέος Μουρίνιο; Με τόση ευκολία γίναμε όλοι ίσοι κι όμοιοι; Κάτσε να τον δούμε λίγο ακόμα τον ανθρωπάκο... Είναι απίστευτη η ευκολία με την οποία εσείς οι δημοσιογράφοι μεγαλοποιείτε τα πάντα. Πραγματικά απίστευτη...