ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ ΟΥΝΤΙΝΕ...

Το Ούντινε είναι μια μικρή επαρχιακή πόλη στην Βορειοανατολική Ιταλία. Ο πληθυσμός της μόλις και μετά βίας αγγίζει τις 100.000. Δεν θεωρείται από τις πλέον ποδοσφαιρικές πόλεις, όπως η Γένοβα, η Νάπολι ή η Φλωρεντία. Η σημαντικότερη επιτυχία της ομώνυμης ποδοσφαιρικής ομάδας, ήταν η συμμετοχή της στον τελικό κυπέλλου Ιταλίας πριν από 89 ολόκληρα χρόνια(!), το μακρινό 1922. Εκεί όπου και ηττήθηκε από κάποια Βάντο με 1-0. Παρ' ολ' αυτά φέτος πέτυχε το ακατόρθωτο, δηλαδή να τερματίσει στην 1η τετράδα και να βγει στο CHL! Που οφείλεται αυτή της η επιτυχία; Σε 3 παράγοντες: Στον "μάγο" προπονητή Γκουιντολίν, στην φιλοδοξία των πολλών νεαρών ταλαντούχων παιχτών της και φυσικά στον "capitano" Αντόνιο Ντι Νατάλε...


Η χρονιά ξεκίνηση πολύ άσχημα για τους Φριουλιάνους. Σ' αυτό συνέβαλε τα μέγιστα κι ο τραυματισμός του αρχισκόρερ Ντι Νατάλε. Σε 6 αγωνιστικές είχαν μόλις 1 βαθμό. Η διοίκηση απέλυσε τον Ντε Μπιάζι (τ' όνομα του είχε ακουστεί και για την ΑΕΚ) και προσέλαβε τον άνεργο τότε Φραντσίσκο Γκουιντολίν. Ο Ντι Νατάλε επανήλθε απ' τον τραυματισμό του κι έκτοτε όλα άλλαξαν...

H Ουντινέζε άρχισε να κάνει πορεία πρωταθλητισμού ξεκινώντας με 4 συνεχόμενες νίκες. Όμως το μεγάλο φορμάρισμα ήρθε το 2011. Τότε έκανε ένα απίστευτο αήττητο σερί με 10 νίκες και 3 ισοπαλίες σε 13 παιχνίδια και απολογισμό 29-5 τέρματα. Αποκορύφωμα της πορείας της ήταν η νίκη με το εκκωφαντικό 0-7 μέσα στο Παλέρμο, σ' ένα παιχνίδι που θα μπορούσε να λήξει και 0-12, αν στα τελευταία 30 λεπτά οι παίχτες της δεν έκαναν fair play. Οι ιθύνοντες του συλλόγου έκαναν λόγο ακόμη και για το πρωτάθλημα, η γάτα ο Γκουιντολίν κρατούσε χαμηλά τους τόνους και τα όνειρα έλαβαν τέλος από τα διαιτητικά "χειρουργία" στα παιχνίδια με Λέτσε και Ρόμα...


Χτες η Ουντινέζε σφράγισε την έξοδο της στο CHL. Υποδεχόταν τη Μίλαν και ήθελε 1 βαθμό. Όπως συνηθίζεται να γίνεται στην Ιταλία την τελευταία αγωνιστική, πραγματοποιήθηκε ένα ωραιότατο φιλικό, η Μίλαν δεν χτύπησε καθόλου το παιχνίδι, η Ουντινέζε έκανε πλάκα στο γήπεδο, είχε 3 δοκάρια, χαμένα τετ α τετ, χαμένο πέναλτι. Παρά το τελικό 0-0, η ισοπαλία πανηγυρίστηκε δεόντος. Γιορτή στην πόλη, γιορτή και στο γήπεδο το οποίο έζησε πρωτοφανείς στιγμές. Οι παίχτες με τους οπαδούς να γλεντάνε σαν μικρά παιδιά, ο προπονητής Γκουιντολίν στον ουρανό κι ο 34χρονος Αντόνιο "Τοτό" Ντι Νατάλε να κλαίει από συγκίνηση...


Ειδικά ο τελευταίος είναι ένας θρύλος στην πόλη. Έχει απορρίψει άπειρες προτάσεις από πολύ μεγαλύτερα σωματεία, λόγω της αγάπης του προς τους οπαδούς και την ομάδα της Ουντινέζε. Για δεύτερη σερί χρονιά βγήκε πρώτος σκόρερ του Καμπιονάτο με 27 γκολ και μάλλον θ' ανακυρηχθεί και MVP της σεζόν. Τ' ακούτε κύριε Λίπι;;; Εσείς παίξτε με τον Ιακουίντα και τον Μαρκίσιο στην εθνική...


Ελπίζω να μη χαλάσει μια τόσο ποιοτική και καλοδουλεμένη ομάδα. Ήδη έχουν ηχήσει διάφορες σειρήνες: Για τον Σάντσεζ η Σίτι δίνει γη και ύδωρ, ο Μπενατια είναι ο διακαής πόθος του Βεγκέρ, ο Ασαμόα μάλλον κλείνει στη Μίλαν, η Γιουβέντους θ' αγοράσει εξ' ολοκλήρου τα δικαιώματα του Πέπε, τον Ίνλερ τον θέλει όλη η Γη, ενώ κι ο Τοτό Ντι Νατάλε θα κουβαλάει ακόμα ένα χρόνο στην πλάτη του...


ΥΓ: Ο προπονητής Γκουιντολίν διέψευσε με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο, όλους εκείνους τους βλάχους προπονητές και τα γίδια δημοσιογράφους που λένε ότι το ποδόσφαιρο πλέον δεν παίζεται με 3 στην άμυνα. Η Ουντινέζε και με 3 στην άμυνα έπαιζε, αλλά και επιθετικογενές-εντυπωσιακότατο ποδόσφαιρο απέδιδε. Ίσως και το καλύτερο στην Ιταλία...