El Clasico

Άλλο ένα El Clasico έφτασε στο τέλος του και για άλλη μία φορά νίκησε η Μπαρτσελόνα. Και συγκεκριμένα ακόμη μία ανατροπή. Δεν ξέρω, η Ρεάλ με έχει κάνει να αναρωτιέμαι αν μπορεί να γίνει η ομάδα που θα σταματήσει την κυριαρχία της Μπαρτσελόνα. Γιατί πέρα από την πλάκα και η Μπαρτσελόνα μία ομάδα είναι και αυτή όπως και οι υπόλοιπες. Μπορεί να είναι ένα ή δύο ή και περισσότερα επίπεδα πιο πάνω από άλλες ομάδες, αλλά δεν παύει να είναι μία ομάδα. Που σημαίνει ότι κάποια στιγμή θα χάσει, κάποια στιγμή θα διασυρθεί κλπ κλπ. Αλλά δεν το βλέπω να γίνεται αυτό σύντομα, τουλάχιστον στην Ισπανία.

Ας πάρουμε λίγο τα πράγματα από την αρχή. Φέτος το πρώτο ντέρμπι της Ισπανίας, για το πρωτάθλημα τον Δεκέμβριο, βρήκε νικήτρια την Μπαρτσελόνα μέσα στο Μπερναμπέου και μάλιστα με ανατροπή, με σκορ 1-3. Σε εκείνο το ματς η Ρεάλ είχε ξεκινήσει δυνατά και σκόραρε στο πρώτο λεπτό μετά από την τρομερή επίδειξη ταλέντου από τον Βαλντεζ. Χάνει και ένα από αυτά που δεν χάνονται ο Κριστιάνο στο 20 και μετά η Μπαρτσελόνα θες από τύχη, θες από ταλέντο έκανε το 1-3 και τελείωσε κάπου εκεί το παραμύθι. Το θέμα που μου κέντρισε το ενδιαφέρον σε εκείνο τον αγώνα ήταν ο άφαντος Κριστιάνο στις στιγμές που έπρεπε να τις πάρει πάνω του.


Και φτάνουμε στο χθεσινό ματς. Να πω την αλήθεια πίστευα πως θα το πάρει το ματς αυτό η Ρεάλ. Δεν γίνεται να ξαναχάσει μέσα στην έδρα της. Και όντος στην αρχή φαινόταν να δικαιώνομαι. Η Ρεάλ αποφάσισε να χτυπήσει την Μπάρτσα εκεί που πονάει από την αρχή. Στην δύναμη. Πίεζε από την αρχή και οι παίχτες της πηγαίναν πρώτοι στην μπάλα. Είδα μέχρι και τάκλιν από τον Κριστιάνο έξω από την περιοχή της Μπαρτσελόνα. Λέω δεν γίνεται αυτή την φορά είναι αποφασισμένοι να πάρουν τον παιχνίδι. Κάνουν και το 1-0 στο 11' και λέω εδώ είμαστε. Στην συνέχεια η Μπαρτσελόνα βγήκε μπροστά και είχε ένα δοκάρι με τον Αλέξις ο οποίος γλύτωσε μία καραμπινάτη κίτρινη στο 30' για φάουλ στον Πέπε, ίσως άμα δεν ήταν ο Πέπε και ήταν κάποιος άλλος να έβγαινε από τον διαιτητή η κάρτα άλλα δεν πειράζει. Μία απόκρουση του Κασίγιας σε πλάγιο σουτ του Μέσι και ένα σου από τον Ινιέστα, από πολύ πλάγια, που το έστειλε στον θεό και τέλος το ημίχρονο. 


Κάπου εκεί ξεκινά και το αγαπημένο σπορ των Ελλήνων φιλάθλων. Τα ποστ στο Facebook. Βγήκαν όλοι οι φαν της Μπάρτσα και ξεκίνησαν να μιλάν για μονότερμα της Μπάρτσα και τυχεροί οι της Ρεάλ που παίζει ο Πίντο και όχι η παιχτούρα ο Βαλντέζ(?!?!?!?!?!?). Τώρα πως γίνεται ένα δοκάρι και 2 φάσεις να θεωρούνται μονότερμα και ο Βαλντέζ τερματοφύλακας επιπέδου Μπουφόν, δεν μπορώ να καταλάβω.


Ξεκινάει το δεύτερο ημίχρονο και μαζί και η ισοφάριση από την Μπαρτσελόνα με γκολ του Πουγιόλ στο 48' από κόρνερ. Τσάμπα γκολ κατά την γνώμη μου, αφού πετάχτηκε πίσω από τον "αετό πετάω" Πέπε και σημείωσε το 1-1. Και ακολουθεί μετά ένα επιθετικό κρεσέντο από πλευράς Μπαρτσελόνα και στο 77' μετά από πολύ ωραία πάσα στον κενό χώρο του Μέσι, ο Αμπιντάλ κάνει το 1-2 και κάπου εκεί τελείωσε και αυτό το ματς. Το μόνο που είχε να δείξει η Ρεάλ στο δεύτερο ημίχρονο ήταν μία κεφαλιά από τον Μπενζεμά στο 57' που κατέληξε στο δοκάρι, μετά από σέντρα του Αλτιντόπ, ο οποίος πρώτα είχε χορέψει τον Ινιέστα. 


Εν κατακλείδι για άλλη μία φορά είδαμε την Ρεάλ να ξεκινά δυνατά και να προηγείται και στην συνέχεια να "κάθετε" και να χάνει τον αγώνα. Δεν ξέρω τι γίνεται και αν φταίει ο Μουρίνιο ή κάτι άλλο, πάντως όταν θες να είσαι μία τεράστια ομάδα και να ξαναγυρίσεις στον θρόνο σου πρέπει κάποια στιγμή να πάρεις και ένα ντέρμπι. Ίσως από την Ρεάλ λείπει ένας αρχηγός μέσα στο γήπεδο, και όταν λέω μέσα στο γήπεδο εννοώ να είναι ένας από τους δέκα παίχτες και όχι ο τερματοφύλακας. Γιατί όταν είσαι μέσα στον αγωνιστικό χώρο μπορείς να καθοδηγήσεις τους συμπαίκτες σου, να τους φωνάξεις για κάτι που έκαναν λάθος, να τους πεις μπράβο για μια καλή φάση, να πας εσύ να ζητήσεις τα ρέστα από τον διαιτητή κλπ κλπ. Με άλλα λόγια να σε βλέπουν οι αντίπαλοι στο γήπεδο και να λεν "αυτός είναι ο αρχηγός τους" και το ίδιο να λεν και οι συμπαίκτες σου. Γιατί αν είχαν έναν αρχηγό τύπου Ιέρο δεν θα βλέπαμε αυτή την Ρεάλ το δεύτερο ημίχρονο. Και δυστυχώς ο Κασίγιας δεν μπορεί να κάνει αυτή τη δουλεία κάτω από τα δοκάρια. 


Και κόψτε τα βρώμικα χτυπήματα, με αυτά δεν παίρνεις παιχνίδια, ίσα ίσα τους δίνεις τροφή και δικαίωμα να λεν μετά ότι σας κερδίσαμε ακόμα και όταν παίζεται βρώμικα. Ναι για σένα μιλάω άμπαλε Πέπε. Πιστεύω πως αυτός ο παίχτης παίζει μόνο και μόνο επειδή είναι Πορτογάλος. 


Επίσης Αλέξης κοίτα να συμμαζευτείς γιατί έχεις αρχίσει και γίνεσαι σαν τον Ρομπίνιο. Όλο γκρίνια και παράπονο είσαι. Παίξε την μπαλίτσα σου που την ξέρεις και άσε τους θεατρινισμούς. Ειδικά όταν κάνεις και συ τα ίδια αλλά δεν τιμώρησε. 


Και ηρεμήστε εσείς της Μπαρτσελόνα, μπάλα είναι θα γίνει και ένα σκληρό φάουλ, δεν είναι ανάγκη να φωνάζεται έτσι. Δόξα το θεό τα σφυρίγματα σας τα παίρνετε. 


Και σταματήστε να βρίζεται τον Πίντο. Όταν ο πρώτος σας τερματοφύλακας είναι όπως είναι, τι περιμένετε από τον δεύτερο;


Και μάθετε να ξεχωρίζεται την κατοχή από το μονότερμα. Είναι δύο διαφορετικά πράγματα. Σε παίζω μονότερμα σημαίνει ότι έχω κάνει καμιά 10 καραμπινάτες φάσεις για γκολ στο ημίχρονο. Κατοχή είναι όταν μου έχει κλείσει η αντίπαλη ομάδα όλους τους χώρους και γω κάνω πασούλες μέχρι να βρω ένα άνοιγμα. Ή ότι η αντίπαλη ομάδα είναι τόσο άμπαλοι που δεν μπορούν να κρατήσουν την μπάλα στην κατοχή τους πάνω από 2 λεπτά. Επίσης κατοχή είχαμε και το 40 από τους Γερμανούς αλλά αυτό είναι ένα άλλο θέμα

Και κάτι τελευταίο. Όλοι εσείς οι πωρωμένοι φίλαθλοι της Μπαρτσελόνα που γίνατε μπάρτσα πριν 6 χρόνια και δεν είστε πιτσιρίκια, όλοι εσείς οι "Mes que un Club", όλοι εσείς οι "Καταλανοί" από τα Λιόσια, το Διακοφτό, την Καλαμαριά, ή από οπου είστε τέλος πάντων, σταματήστε να μας τα πρήζεται για το τη μεγάλη μπάλα παίζει η ομάδα σας, λες και άλλη ομάδα δεν ξανάπαιξε μπάλα στον κόσμο. Μάτια έχουμε και βλέπουμε.