Αθλήματα που προσφέρουν δραματικές συγκινήσεις...

Ποτέ μου δεν κατάλαβα πώς τέτοια αθλήματα μαζεύουν πάνω από 5 άτομα στο γήπεδο. Δηλαδή ποιος γίνεται να πάει σε τέτοιου είδους παιχνίδια πέρα από την οικογένεια του συμμετέχοντα, άντε πες και κανενός πρεζάκια φίλου του. Κι η πλάκα είναι ότι οι φίλαθλοι που το παρακολουθούν..
συμμετέχουν και στην εξέλιξή του, δηλαδή σηκώνονται, χειροκροτούν, φωνάζουν, δεν ξέρω αν ρίχνουν και κανά μπινελίκι κιόλας. Το ακόμη πιο τραγικό είναι ότι κάτι τέτοια αθλήματα έχουν και τηλεοπτική κάλυψη σε χώρες όπως η Σουηδία ή η Αγγλία. Τώρα ποιος τα παρακολουθεί είναι ένα θέμα...

Δε θα ξεχάσω ποτέ όταν στην ώρα της Γυμναστικής μας μάθαιναν να παίζουμε μπάμπινγκτον, όταν το προμοτάρανε στα σχολεία επειδή και καλά ήταν Ολυμπιακό άθλημα. Για όσους δεν το γνωρίζουν, το μπάμινγκτον είναι κάτι σαν βολειτένις σε σμίκρυνση, αλλά περισσότερο μοιάζει με κυνήγι πεταλούδων. Μια από τις πιο αστείες στιγμές στη ζωή μου, ήταν όταν έβλεπα έναν συμμαθητή μου με ύψος 1.95 και βάρος 120 κιλά να προσπαθεί χοροπηδώντας να χτυπήσει εκείνο το χάρτινο μπαλάκι. Μιλάμε για πολύ γέλιο...

Πάντως πάντα είχα και θα έχω την εξής απορία, πώς δηλαδή το τελείως ανάλατο baseball είναι τόσο δημοφιλές άθλημα στην Αμερική, περισσότερο ακόμα κι απ' το μπάσκετ. Για παράδειγμα οι Yankees είναι κάτι σαν θρησκεία στη Νέα Υόρκη. Μια μόδα, έκφανση της οποίας δε θα βρεις σε κανένα άλλο σπορ στις ΗΠΑ, ούτε καν στους μπασκετικούς Λέικερς ή τους Πίτσμπουργκ Στίλερς του ράγκμπυ. Και μιλάμε για κόσμο, όχι αστεία. Στα πλέι οφ μαζεύονται πάνω από 70.000 σε κάθε παιχνίδι. Νομίζω ότι το baseball είναι η έκφραση της χαζοΑμερικανιάς στο μεγαλείο της. Τέτοια αθλήματα δεν μπορούν να επιβιώσουν στις σοβαρές (αθλητικά) Δυτική Ευρώπη και Λατ. Αμερική αντίστοιχα...

Πάντως το πιο ηλίθιο σπορ είναι με διαφορά το κέρλινγκ. Αυτό σπάει όλα τα κοντέρ υποτεστοστερόνης. Το χασμουρητό σε όσους το παρακολουθούν πρέπει να πάει σύννεφο... 

YΓ. Η αφορμή για να τα γράψω όλα αυτά, ήταν όταν είδα σήμερα έναν φίλο μου να στοιχηματίζει (αρκετά λεφτά) σε αγώνα σκουός(!) Κι όταν τον ρώτησα "καλά χαζός είσαι", μου απάντησε "Δευτέρα είναι τι θες να παίξω"... Θεώρησε δηλαδή απολύτως φυσιολογικό το να σπρώχνει μαλλιά σ' ένα άθλημα που δεν ξέρει καν το πως παίζεται. Τι να κάνουμε, τα κουμαρόσκυλα έτσι είναι. Δευτέρα ξε-Δευτέρα, πάντα θα βρουν με κάτι να ασχοληθούν...