Μία δίψα που κράτησε 15 χρόνια

Αφού σταμάτησα πλέον τα χθεσινά πανηγύρια, τουλάχιστον εξωτερικά μιας και μέσα μου ακόμα φωνάζω, ας προσπαθήσω να πω 2 λόγια για το χθεσινοβραδινό κατόρθωμα που μου αξίωσε αυτή η ομάδα να δω και να ζήσω.

Αν κάτι θυμάμαι έντονα από τα παιδικά μου χρόνια είναι η λατρεία προς τον Ολυμπιακό. Και δεν το λέω υπεροπτικά, του τύπου μόνο εγώ αγαπώ τον Ολυμπιακό έτσι και κανένας άλλος, απλά στο περιβάλλον που μεγάλωσα η αγάπη για αυτήν την ομάδα ήταν μικρό συναίσθημα, έπρεπε να λατρεύεις και να αναπνέεις για αυτήν την ομάδα. Τουλάχιστον εγώ έτσι το έβλεπα και έτσι το καταλάβαινα από αυτά που έβλεπα γύρω μου. Θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό γιατί πρόλαβα να ζήσω την κυριαρχία του Ολυμπιακού στο ποδόσφαιρο από την πρώτη στιγμή, μαζί με τα καλά και τα κακά της. Και είμαι επίσης τυχερός γιατί πρόλαβα και έζησα την τελευταία κυριαρχία του στο μπάσκετ. 


Θα έπρεπε να θεωρούμε παιδί του Σωκράτη, μιας και όπως είπα έζησα από την αρχή την κυριαρχία του στην μπάλα, αλλά διάολε εκείνη την Μεγάλη Πέμπτη ο πατέρας μου με πήγε να δω το "πιο μεγάλο παιχνίδι στην ιστορία του Ολυμπιακού". Και φτάνουμε στην καφετέρια που ήταν μαζεμένοι όλοι οι Ολυμπιακοί, και όχι μόνο. Εγώ, ο πατέρας μου και ο Θρυλέων που από μωρό ήταν δίπλα στο κρεβάτι μου. Στο τέλος της βραδιάς η μετάβαση μου από Ολυμπιακό σε Γαύρο είχε γίνει. Ποτέ ξανά δεν ένοιωσα τέτοια τρέλα και αγάπη για ένα παιχνίδι. Ακόμα και οι σκόρπιες νίκες σε Champions League δεν μπόρεσαν ποτέ να φτάσουν την ικανοποίηση που ένιωσα τότε. Εν τέλη ναι, είμαι μπασκετικός γαύρος. Όσες κούπες και να πήραμε στην μπάλα ποτέ καμία της δεν είχε το βάρος και την αξία όπως αυτής στην Ρώμη. Πλέον με τον Ολυμπιακό στην μπάλα βαριέμαι. Και άτιτλοι να μείνουμε του χρόνου δεν με ενδιαφέρει. Και για 5 χρόνια, καρφί δεν μου καίγεται. Έχω δει τόσα πολλά που είμαι χορτασμένος. Μόνο μία δίψα έχω. Την κούπα στο μπάσκετ. Βλέπεις εκεί πάνω που καλόμαθα κάποιοι σκέφτηκαν να αφήσουν την ομάδα να κατρακυλήσει. Βάλε και στην συνάρτηση την άνοδο του Παναθηναϊκού. 


15 χρόνια περίμενα. Είδα την ομάδα με το ζόρι να μπαίνει σε play off, την είδα να φτάνει στην πηγή και να μην μπορεί να πιει νερό, την είδα να μην την αφήνουν να πιει νερό. Έτσι όπως πήγαιναν τα πράγματα δεν τα έβλεπα να καλυτερεύουν. Μέχρι φέτος. Φύγαν τα πολλά μεγάλα ονόματα και οι "βεντέτες", ή μάλλον τους έδιωξε ο Ντούντα, και κράτησε μόνο τους εργατικούς τους νεαρούς και αυριανούς πρωταγωνιστές και αυτούς που πραγματικά πιστεύουν στον Ολυμπιακό. Και είπε ένα πράγμα. Δεν ξέρω αν θα πάρουμε το Πρωτάθλημα αλλά φέτος θα ευχαριστηθούμε μπάσκετ. Για ευρωλίγκα ούτε λόγος όπως καταλαβαίνετε. Και λογικό να μου πείς εδώ δεν το πήρες με άλλους κι άλλους παίχτες, θα το πάρεις με τα πιτσιρίκια και 5άρια 1,98;


Και φτάνουμε στο χθεσινό. Που από το Top-16 και μετά οποιαδήποτε νίκη και πρόκριση φάνταζε όνειρο για αυτήν την ομάδα. Που όταν πήγε στο Final-4 έλεγα σε όλους και εδώ που φτάσαμε είμαστε πρώτοι. Και να χάσουμε για 30 πόντους στα επόμενα 2 παιχνίδια κανείς δεν θα πει τίποτα. Και τελικά στο πρώτο κερδίσαμε την Μπαρτσελόνα. Μπράβο στα παιδιά καλή τύχη την Κυριακή αν και για μένα είναι ήδη νικητές ότι και να γίνει. Και αυτό που πίστευα συνέβαινε ως το 28'. Κάπου εκεί όμως όπως εγώ είχα βαφτιστεί γαύρος μία Πέμπτη του 1997, έτσι και χθες κάποια πιτσιρίκια βαφτίστηκαν ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ και ενάντια στα προγνωστικά γύρισαν ένα παιχνίδι που φαινόταν απίστευτο να κερδιθεί. Έτσι λοιπόν το απόλυτο φαβορί από την αρχή της σεζόν βρέθηκε στην δεύτερη θέση και μία μικρή σε badget και ονόματα, αλλά με μεγάλη ψυχή και με παίχτες σαν μια οικογένεια, ομάδα βρέθηκε στην κορυφή της Ευρώπης.


Χτες το βράδυ ξαναγίναμε πρωταθλητές Ευρώπης.
Χτες το βράδυ ξαναέζησα στιγμές Ρώμης.
Χτες το βράδυ αξιώθηκα να ζήσω ένα γεγονός που με σημάδεψε περισσότερο από εκείνο το βράδυ στη Ρώμη.
Χτες το βράδυ ένιωσε Ολυμπιακός πιο πολύ από κάθε άλλη φορά.


ΥΓ 1 Ξέρω πως γίνομαι υπερβολικά γραφικός αλλά το γουστάρω 15 χρόνια είναι αυτά


ΥΓ 2 Ίσως να είχε δίκιο ο Καζλάουσκας πως οι παίχτες μας δεν είχαν και τίποτε να χάσουν στο 2ο ημίχρονο. Όπως είπαμε και πιο πριν μόνο που φτάσανε στο τελικό έπρεπε να νιώθουν περήφανοι.

ΥΓ 3 Αν γούσταρα 1000 φορές για την νίκη χτες, γούσταρα 1001 γιατί η νίκη ήρθα από το Πρίντεζη.