Mήνυμα προς χιλιάδες νέους εκεί έξω

Heavy Metal και νοερή προσευχή – οι δύο κόσμοι. Μια προσωπική μαρτυρία.

Δρ. Χρήστος Ταγαράκης

Αγαπητοί φίλοι,
κι εγώ ως νέος, περίπου από τα 18 μέχρι τα 22 μου χρόνια, άκουγα πολύ μουσική Heavy Metal (ίσως σε κάποιους, οι οποίοι γνωρίζουν τα ορθόδοξα κείμενά μου αυτό να φαίνεται απίστευτο).

Μία φορά μάλιστα, εκείνα τα χρόνια, μου έδωσε η αδελφή μου ένα Ορθόδοξο βιβλίο κατά αυτής της μουσικής , για να το διαβάσω, και δεν θέλησα ούτε να το ανοίξω. Τόσο πολύ είχα επηρεαστεί από τη μουσική που άκουγα και τόση άγνοια είχα για την πνευματική πλευρά της.

Πήγαινα όμως από την ηλικία των 12 ετών και στο Άγιον Όρος. Όσο περισσότερο γνώριζα την Ορθόδοξη πνευματική ζωή και εμβάθυνα στη νοερή προσευχή (Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με), τόσο απομακρυνόμουν από τη μουσική Heavy Metal. Μια φορά μου είπε η συγχωρεμένη μητέρα μου, η οποία παρατηρούσε αυτή την αλλαγή:
“κάθε φορά που γυρνάς από το Άγιον Όρος, ακούς όλο και λιγότερο αυτή τη μουσική”.

Τέλος – Δόξα τω Θεώ – ήρθε ο καιρός, που σταμάτησα να την ακούω.

Ένοιωσα καθαρά ότι η μουσική αυτή εκπέμπει δαιμονική ενέργεια και όποτε έλεγα την ευχή (Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με) και άκουγα έστω και για λίγο μουσική Heavy Metal, ένιωθα ότι έδιωχνα τη θεία Χάρη από επάνω μου.

Καταθέτω αυτή την προσωπική εμπειρία ως μαρτυρία, με την ευχή να βοηθήσει κάποια ή κάποιες ψυχές.

Θερμά συγχαρητήρια στο Αντιαιρετικό Εγκόλπιο για την ενασχόλησή του με αυτό το θέμα.



orthodoxy-rainbow.blogspot.gr