Ξυπνώντας μνήμες τους 2002

Το όλο θέμα ξεκίνησε το καλοκαίρι με τις μεταγραφές του Steve Nash και του Dwight Howard. Οι πιο πολλοί βιάστηκαν να τους βαφτίσουν Πρωταθλητές και ονειρεύονταν τελικούς μεταξύ Lakers και Heat ή Lakers και Knicks. Λίγοι όμως διάβασαν πίσω από τις λέξεις στο άκουσμα των δύο αυτών μεταγραφών. 

Πρώτον, αυτό το πείραμα της super ομάδας το είχαν ξαναδοκιμάσει τη σεζόν 2003-2004 με τις μεταγραφές των Karl Malone και Gary Payton. Έφτασαν στους τελικούς, αλλά ηττήθηκαν 4-1 από τους Pistons. 

Δεύτερον, παίρνεις έναν από τους πιο έξυπνους point gaurd της λίγκας ο όποιος έβγαζε μια ζωή το ψωμί του έχοντας την μπάλα συνέχεια στα χέρια του ώστε να οργανώνει το παιχνίδι. Αυτό συνεπάγεται ότι ο Nash για να σου δώσει το 100% πρέπει να έχει πιο πολύ την μπάλα αυτός στα χέρια του, άρα όχι τόσο πολύ ο Kobe. Θα μου πεις το μόνο που χρειάζεται να κάνει είναι να πασάρει στον Kobe και αυτός θα το μπουμπουνίσει. Η ευφυΐα του Nash στο παιχνίδι είναι αυτό που καλύπτει τα μειονεκτήματα του. Δεν μπορεί να τρέξει ή να μαρκάρει νεότερα και πιο αθλητικά guard λόγο ηλικίας (39). Λόγο ηλικίας υπάρχουν και συχνότεροι τραυματισμοί, πράγμα που είδαμε από την αρχή της σεζόν. Άρα υποβιβάζοντας τον, στο ρόλο του να δίνει την μπάλα στον Kobe, γιατί ο Kobe είναι η αρχή και το τέλος των Lakers, χάνεις ένα από τα πιο κοφτερά μυαλά του NBA και χάνεις και στο αμυντικό κομμάτι όπως είπα πιο πάνω.

Τρίτον, δίνεις τον Bynum και παίρνεις τον Howard. Στο να δώσεις τον Bynum βγήκες κερδισμένος, μιας και ακόμα να παίξει λόγο τραυματισμού από την ώρα που πήγε στους Sixers. Αλλά στην απόκτηση του Howard δεν σε βλέπω κερδισμένο. Έχεις ένα τρομερά αθλητικό κορμί, αλλά αρκετά soft παίχτη κατά την άποψη μου. Και μην ξεχνάμε και την σοβαρή επέμβαση που έκανε πέρσι και από την ώρα που γύρισε όλο παραπονιέται για διάφορους πόνους. Επίσης είναι πολύ soft παίχτης. Δες τους προηγούμενος ψηλούς που έκαναν θραύση τα προηγούμενα χρόνια και κάνε συγκρίσεις. Κανείς τους δεν ήταν καλό παιδί και κανείς τους δεν γελούσε την ώρα του παιχνιδιού. Άρα είναι soft. Α, μην ξεχάσω, έχουμε και αυτό.

Για να βγάλεις κέρδος από τον Howard στην επίθεση, μιας και στην άμυνα λόγο των αθλητικών του προσόντων τα καταφέρνει πολύ καλά, πρέπει να έχεις ένα έξυπνο point guard που θα τον ταΐζει και θα δημιουργεί παιχνίδι για αυτόν. Περίμενε λίγο, έχουν τον Nash έναν από τους πιο έξυπνους παίκτες την λίγκας που αυτή η δουλεία είναι βούτυρο στο ψωμί του, άλλα έτσι πάλι ο Kobe δεν θα έχει την μπάλα όσο πρέπει. Άρα πάπαλα και αυτό το σχέδιο.  

Και φτάνουμε στο σήμερα, που η πιο πολυδιαφημησμένη ομάδα της λίγκας, που θα έκανε τους αντιπάλους μια χαψιά και θα το σήκωνε για πλάκα, είναι εκτός playoff αυτή τη στιγμή, και ο David Stern τρέμει στην σκέψη και μόνο ότι αυτοί οι Lakers θα μείνουν εκτός playoff, άρα και χασούρα από την τηλεθέαση. Τι κάνουμε λοιπόν; Βάζουμε σε εφαρμογή το σχέδιο σωτηρίας των Lakers όπως είχαμε κάνει και στο όχι και τόσο μακρινό 2002. Τότε που Lakers παραλίγο να αποκλειστούν στους τελικούς της Δύσης από την τρομερή αλλά ταυτόχρονα όχι και τόσο εμπορική ομάδα των Kings. Όσοι δεν ξέρουν για τι πράγμα μιλώ ας ψάξουν να δουν τι έγινε στον περίφημο έκτο τελικό της Δύσης του 2002. Εδώ έχω ένα από τα video που δείχνουν τις φάσεις εκείνου του παιχνιδιού, αλλά καλό είναι να δει κανείς όλη την σειρά μιας και είναι αρκετά ενδιαφέρουσα. Μοναδικό μειονέκτημα η κακή ποιότητα τους καθώς μιλάμε για αρκετά παλιά βίντεο.

Ας δούμε λοιπόν και το φετινό σχέδιο σωτηρίας των Lakers.

Τα σχόλια δικά σας..