H σπασμένη πούτσα και το χαμόγελο ενός παιδιού .

     Έχω να γράψω στην σελίδα καιρό .Ο λόγος είναι ότι δεν έχω εμπνευσή για τίποτα τον τελευταίο καιρό .Τι με έκανε να αλλάξω γνώμη ? Η σπασμένη πούτσα μου από τα τζιβατόζωα που γεμίζουν το Φουμπού το Τουίτερ και τα καφενεία και παραπονιούνται γιατί βγαίνει ο κόσμος στον δρόμο να πανυγηρίσει με την επιτυχία της Ελλάδος να φτάσει στους "16" του Μουντιάλ .


     Απο την αρχή του Μουντιάλ όπως και κάθε Μουντιάλ ή Γιούρο από το 2000 και μετά υποστηρίζω τα Πάντζερ λόγο του μεγάλου Μπίρχοφ . Φέτος μια απο τα ίδια .Ούτε κρύο ούτε ζέστη για την Ελλάδα γιαυτό δεν θα ανεχτώ κανένα μαλάκα να μου πεί ότι γράφω αυτά που γράφω γιατί υποστηρίζω την Κλίκα του Κατσούρ και του Σαρρή .Έλεος όμως .Δεν γίνετε να βγαίνει ο κάθε καρνάβαλος και να μου λέει πως δεν μπορεί ο καθένας να βγαίνει στον δρόμο και να γιορτάζει για την ομάδα που αγαπά . Τι πάει να πει ο κόσμος πεινάει άρα δεν πρέπει να το γιορτάσουν ?

     Το ποδόσφαιρο όπως και κάθε τι άλλο έχει γίνει προιόν του Καπιταλισμού και καλά κάνετε και το τονίζετε όπου σταθείτε . Ναι οι ποδοσφαιρίστες βγάζουν πολλά εκατομμύρια για να κλωτσάνε και να κυνηγάνε μια μπάλα .Και ναι παίρνουν περισόττερα από γιατρούς που σώζουν ζωές .Φταίνε οι ίδιοι ? Όχι αυτοί κάνουν αυτό που ξέρουν .Οι ομάδες τους παίρνουν λεφτά απο εισητήρια φανέλες Φιφα κτλπ και τα δίνουν σε αυτούς .Καλά κάνουν και τα παίρνουν κλώτσα και εσύ μια μπάλα και πάρτα .

    Και τι θα πεί ο κόσμος πεινάει .Πάντοτε πεινάει ο κόσμος .Πεινούσε και θα πεινάει .Πάντα θα υπάρχει φτώχεια γιατί είμαστε άνθρωποι και τα θέλουμε όλα δικά μας .Αν δεν τα θέλουμε όλα δικά μας γινόμαστε τζιβατόζωα και σπάμε πούτσες .Καθόμαστε και λέμε τα αντιποδοσφαιρικά τσιτάτα του Ουμπέρτο Έκο γιατί μισούσε το ποδόσφαιρο και αποκρύπτουμε αυτά του Καμύ που το εξυμνούν .Όπως και αυτά του Τσε Γκεβάρα .Γιατί ? Γιατί πρέπει να σπάσουμε απλά αρχίδια όπως κάνουμε πάντα και όχι για κάποιον άλλο λόγο .

     Για το μεγαλύτερο μέρος του πλανήτη ακόμα και στις φαβέλες που υποτίθετε πως μιλάς για αυτούς ,τα παιδιά ,οι νέοι αλλά και οι γέροι λατρεύουν το ποδόσφαιρο .Το βλέπεις και στα γήπεδα αλλά και στους δρόμους .Για έμας που αγαπάμε το ποδοσφαίρο είναι κάτι παραπάνω απο ζήτημα ζωής η θανάτου .Είναι το είναι μας .Είναι το εγώ μας που μπαίνει στο εμείς και στεκόμαστε δυνατοί για να κερδίσουμε .

    Το κάναμε μικροί στα πάρκα και της αλάνες ή τους δρόμους .Το κάνουμε και τώρα . Και προκαλώ λοιπόν όλους εσάς που μιλάτε για πεινασμένα παιδιά είτε στις φαβέλες είτε στην Ελλάδα ή όπου στον πούτσο θέλετε να πάρετε μια μπάλα και να τους την δώσετε και εκεί θα δείτε την χαρά ενός μικρού παιδιού στα μάτια του .Μια χαρά που δεν την έχει επηρεάσει ούτε ο καπιταλισμός ούτε το κακό σύστημα αλλά ούτε και η πείνα .Την αγνή χαρά ενός παιδιού ...