Αφρικάνοι: Oι αιώνιοι κομπάρσοι

Μουντιάλ σε μία βδομάδα. Όπως είναι φυσικό το xeiroglikano δε θα μπορούσε να μείνει στην απέξω. Σε καθημερινή βάση θα κάνουμε κάποια άρθρα που αφορούν την κορυφαία αθλητική διοργάνωση του πλανήτη (έλα ποιοι Ολυμπιακοί Αγώνες, ποιο Kέρλινγκ και ποιος Αλέξης Κωστάλας τώρα, άντρες είμαστε). Μόλις 7 μέρες λοιπόν από την ιερή στιγμή που το κοράκι θα σφυρίξει την έναρξη του Βραζιλία-Κροατία, ένα ματς που κάλλιστα θα μπορούσε να είναι η repetition του τελικού του '98. Αλλά οι Κροάτες, οι Σέρβοι, οι Μαυροβούνιοι κι όλοι αυτοί μια ζωή μένουν στο ταλέντο. Τέλος πάντων ξεφεύγουμε...



Όπως λέω και στον τίτλο: Κομπάρσοι. Αυτό ήταν, είναι και θα είναι όλοι οι εκπρόσωποι από τη Μαύρη Ήπειρο. Μια ζωή θα υπάρχουν απλά για να συμπληρώνουν την 32άδα. Μπορεί μετά από χίλια χρόνια να έχει κατακτήσει το τρόπαιο μια ομάδα από την Ασία, οι ΗΠΑ, η Ελλάδα, τα νησιά Φίτζι, είτε ακόμα-ακόμα κι η Αγγλία κι αυτοί να ναι ακόμα στο περίμενε. Παρ' όλο που τα τελευταία χρόνια έχουν κάνει τεράστια άλματα στο χώρο του ποδοσφαίρου, παρ' όλο που ποδοσφαιριστές της στελεχώνουν τα κορυφαία κλαμπ της Ευρώπης και παρ' ότι το άθλημα εξελίσσεται περισσότερο από ποτέ στα μέτρα τους (αντοχή, δύναμη, φυσική κατάσταση κτλπ).



Οι λόγοι που πάντα θ' αποτυγχάνουν πολλοί:

Πρώτον γιατί είναι απειθάρχητοι. Η λέξη τακτική είναι γι' αυτούς έννοια δυσνόητη, ακαταλαβίστικη, εξωγήινη. Ένας Αφρικάνος ναι σε μια ομάδα, άντε δύο, άντε τρεις. Και οι έντεκα μπουρδέλο η κατάσταση. Ασυνενοησία και ανοργανωσιά. Όσοι έχουν δει έστω και λίγο Copa Africa θα με καταλάβουν...

Δεύτερον γιατί είναι τσαπατσούληδες. Οι τερματοφύλακές τους είναι ανάξιοι εμπιστοσύνης, τα στόπερ τους είναι ερωτευμένα με τo αβίαστo λάθoς, τα μπακ τους ανεβαίνουν και ξεχνάνε να γυρίσουν πίσω, τα φορ τους είναι ικανά να χάσουν κι αυτά που δε χάνονται στα τοπικά. Γκολτζής και Αφρικάνος είναι λέξεις που δε πάνε μαζί. Ντρογμπά, Ετό, Γουεά. Τρεις στους ένα εκατομμύριο...


Τρίτον γιατί είναι άμυαλοι. Μη μπερδευτείτε δε ψηφίζω Χρυσή Αυγή και δεν έχω σπίτι σημαίες και κονκάρδες της ΚΚΚ. Αλλά δεν είναι ποδοσφαιρικά έξυπνοι οι άνθρωποι πως να το κάνουμε δηλαδή. Είναι ατομιστές, ξεροκέφαλοι, δε θα κάνουν ποτέ μια φαντεζί ενέργεια, δε θα περάσουν ποτέ τη μπάλα απ' την τρύπα της βελόνας, δε θα παγώσουν ποτέ το ρυθμό όταν πρέπει, δε θα διαχειριστούν ποτέ με τον σωστό τρόπο ένα αποτέλεσμα. Δε ξέρουν να κάνουν τίποτα απ' ολ' αυτά...


Τέταρτον γιατί δε θα βγάλουν ποτέ έναν μεγάλο προπονητή. Πες μου εσύ έναν Αφρικάνο που έχει κάτσει ποτέ σε πάγκο μεγάλης ευρωπαικής ομάδας. Άντε μεσαίας. Τζάμπα ψάχνεις. Ποτέ. Και μια ζωή τις ομάδες τους θα τις αναλαμβάνουν τυχοδιώκτες ευρωπαίοι προπονητές, τελειωμένοι από τον χώρο του ποδοσφαίρου τύπου Τζακερόνι και Χαλίλχοντζιτς που πάνε εκεί μόνο για τα τελευταία ένσημα...


Και πέμπτον γιατί είναι η τελευταία τρύπα του ζουρνά στο παρασκήνιο. Κι όπου FIFA=ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ. Οι ομοσπονδίες τους είναι τόσο αδύναμες όσο αδύναμος μοιάζει κι ο Σκόρδας μπροστά στον Κομπότη. Στο ποδόσφαιρο πάντα χρειάζονται αλητεία και δημόσιες σχέσεις κι απ' αυτά τζίφος η CAF. Εδώ στο σπίτι τους έγινε η προηγούμενη διοργάνωση κι η γηπεδούχος Ν. Αφρική δε μπόρεσε καν να περάσει στην επόμενη φάση, σενάριο άκρως πρωτότυπο για μια ποδοσφαιρική διοργάνωση...


Και πες μου εσύ αν βλέπεις κανέναν Αφρικάνο να προχωράει τώρα στη Βραζιλία, σ' ένα μουντιάλ που τον βολεύουν αφάνταστα οι κλιματολογικές συνθήκες. Θα περάσει το Καμερούν από Βραζιλία-Μεξικό-Κροατία; Xλωμό. Η πάλαι ποτέ παντοδύναμη Νιγηρία από Αργεντινή και Βοσνία; Πάλι χλωμό. Η Γκάνα στον όμιλο φωτιά με Γερμανία-Πορτογαλία-ΗΠΑ; Zόρικα. Ή η Αλγερία θα μπει σφήνα σε Βέλγιο-Ρωσία; Πάμε για το 0/4 λοιπόν με μόνη ελπίδα της Μαύρης Ηπείρου την γερασμένη Ακτή Ελεφαντοστού. Κι αυτή έχει κάποιες τύχες μόνο και μόνο επειδή έπεσε σε εύκολο όμιλο. Αλλά και να προκριθεί που θα πάει; Θα πέσει πάνω στον Άγγλο, τον Ιταλό ή τον Ουρουγουανό κι αντίο...

ΥΓ: Βρήκα σ' έναν μπουκ το να μη περάσει καμία αφρικάνικη στους 16 σε καλή απόδοση. Ας το πληρώσω, μη πει κανείς ότι είμαι μόνο λόγια. Αν και για στοίχημα θα μιλήσουμε τις επόμενες μέρες...