Η «Τέχνη του Πολέμου» είναι το έργο του κινέζου στρατηγού Σουν Τζου.
Όπως μαρτυρά κι ο τίτλος, το έργο ασχολείται με στρατιωτικές στρατηγικές και τακτικές, εξετάζει αναλυτικά κάθε πτυχή του πολέμου. Θεωρείται αξεπέραστο και διαχρονικό, όπως κι ο “Ηγεμόνας” του Μακιαβέλι.
Στο τρίτο κεφάλαιο, λοιπόν, με τίτλο “Επιθετική στρατηγική”, ο Σουν Τζου λέει προς στο τέλος της ενότητας πως υπάρχουν πέντε περιπτώσεις στις οποίες η νίκη μπορεί να προβλεφθεί. Πάμε να τις δούμε, μία-μία:
Αυτός που ξέρει πότε να πολεμήσει και πότε όχι, θα είναι νικητής.
Η σημασία του να διαλέξεις το πότε. Όταν, όμως, το πότε είναι προκαθορισμένο και δεν είναι στο χέρι σου, τότε οφείλεις να είσαι στην καλύτερη κατάσταση όταν έρθει το ραντεβού της μάχης. Πώς ήταν ο Ολυμπιακός του Ίβκοβιτς όλη τη χρονιά και πως ήταν απέναντι στη Σιένα; Πώς ήταν ο Παναθηναικός του Ομπράντοβιτς όλη τη χρονιά και πως ήταν απέναντι στην Μπαρτσελόνα;
Αυτός που ξέρει πως να χρησιμοποιεί και μεγάλες, αλλά και μικρές δυνάμεις, θα είναι νικητής.
Μεγάλες δυνάμεις, οι μεγάλοι παίκτες. Μικρές δυνάμεις, οι υπόλοιποι. Τι πήρε ο Ίβκοβιτς από τους μεγάλους παίκτες του Ολυμπιακού σ’αυτά τα τέσσερα ματς και τί ο Ομπράντοβιτς από τους αντίστοιχους του Παναθηναϊκού; Ποιός χρησιμοποίησε καλύτερα τις “μικρές δυνάμεις” κι έκανε ήρωά του και πρωταγωνιστή τον Καλάθη; Ποιός έχασε τις “μεγάλες δυνάμεις”, όταν δεν είχε Διαμαντίδη και Νίκολας, και πήρε το ματς με τον Βουγιούκας;
Αυτός που όλες οι δυνάμεις του είναι ενωμένες σ’έναν κοινό σκοπό, θα είναι νικητής.
Στη μία πλευρά, ο ορισμός του συνόλου. Ο Ομπράντοβιτς είναι τόσο στρατηγός, όσο και στρατιώτης. Ο Ιτούδης είναι τόσο βοηθός του στρατηγού, όσο και στρατηγός. Οι παίκτες, Σπαρτιάτες. Έχουν αρχηγό, αλλά όλοι πολεμούν για τη ζωή του διπλανού τους.
Στην άλλη πλευρά, αμφιβολία. Βάζει κανείς το χέρι του στη φωτιά πως τα έχουν καλά μεταξύ τους; Είδε κανείς σαφείς ρόλους στο παρκέ, είδε σύνολο; Είδε συνεργασίες ή παίκτες να προσπαθούν να σώσουν τον εαυτό τους; Η ένωση των δυνάμεων φαίνεται πρωτίστως στην άμυνα κι ο Ολυμπιακός δέχθηκε 50 πόντους στο πρώτο ημίχρονο του αγώνα δίχως αύριο.
Αυτός που είναι συνετός και ξέρει να περιμένει έναν ασύνετο εχθρό, θα είναι νικητής.
Ο,τι ακριβώς έκανε ο Ζοτς όλη τη χρονιά, ο,τι ακριβώς έκανε κι απέναντι στην Μπαρτσελόνα. Συνετά πήγε στην Βαρκελώνη, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο φέρθηκε και μετά από την ήττα στο πρώτο ματς και αφού έκανε το 1-1. Όλοι στο ξενοδοχείο, ούτε οικογένειες, ούτε φίλοι, ούτε γκόμενες, ούτε ρεπό, ούτε τίποτα. Δουλεύουμε για να τελειώσουμε τη σειρά την Πέμπτη, για να ξαναπάμε στη Βαρκελώνη μόνο για το Φάιναλ Φορ.
Στον Ολυμπιακό, τη σύνεση την είχαν οι άλλοι. Πρεμιέρα, θρίαμβος, αποθέωση, παροξυσμός. Ο στρατηγός Ίβκοβιτς αντί να φερθεί συνετά, έδωσε το σύνθημα και είπε πως δεν θα ήθελε να είναι στη θέση του Πιανιτζιάνι. Η Σιένα έδειξε σύνεση απέναντι στην αλαζονεία, πέτυχε τρεις συνεχόμενες νίκες. Το κυριότερο, τρεις εύκολες νίκες.
Αυτός του οποίου οι στρατηγοί είναι ικανοί και δεν αντιμετωπίζουν παρεμβάσεις από τον ηγεμόνα, θα είναι νικητής.
Εδώ δεν νομίζω πως χρειάζονται πολλά σχόλια. Και οι δύο στρατηγοί της κουβέντας μας έχουν για ηγεμόνες δυο αδέλφια, Αγγελόπουλους και Γιαννακόπουλους. Ο Ομπράντοβιτς είναι δεδομένα ο ικανός στρατηγός, που δεν αντιμετωπίζει παρεμβάσεις από τους ηγεμόνες του. Μπορεί κανείς να ισχυριστεί με ασφάλεια πως ισχύουν ακριβώς τα ίδια χαρακτηριστικά για όποιον κάθεται στον πάγκο του μπασκετικού Ολυμπιακού;
Η άποψη που έχω για τον Ομπράντοβιτς είναι διαμορφωμένη εδώ και χρόνια και δεν αλλάζει ανάλογα με μια πρόκριση κι έναν αποκλεισμό. Η φετινή συγκλονιστική παράσταση απλώς μεγεθύνει τον μύθο του ίδιου και των παικτών. Ομοίως, η άποψη που έχω για τον Ίβκοβιτς κι ειδικά για το πρώτο πέρασμά του από τον Ολυμπιακό, είναι παγιωμένη και την έχω καταθέσει πολλές φορές και σε κείμενα και σε συζητήσεις στην εκπομπή. Το ίδιο ισχύει και συνολικά για την ομάδα.
Αντί προσωπικών σχολίων, θεώρησα πως είναι πιο ενδιαφέρον να δούμε τις αναμετρήσεις της Ευρωλίγκα υπό το πρίσμα της “Τέχνης του πολέμου”. Ο Σουν Τζου, βλέπετε, ήταν σοφός, χωρίς εισαγωγικά. Τα εισαγωγικά έχουν μεγάλη σημασία. Μπαίνουν για να δηλώσουν τη διαφορά που έχει το να είσαι σοφός, με το να σε λένε “σοφό”.
Εκπληκτικό άρθρο του Θέμη Καίσαρη στο onsports.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου