Όχι ρε δεν είναι πολυτέλεια, είναι στόχος

Διαβάζω στα σάιτ "για την τάδε ομάδα το κύπελο έρχεται σε 2η μοίρα και γι' αυτό θα παρατάξει τα δεύτερα, τρίτα κτλ κτλ". Η πιο αστεία έκφραση που έχω ακούσει στη ζωή μου. Δηλαδή πέστε μου εσείς μια ομάδα ανά τον πλανήτη που στις αρχές Δεκέμβρη θέτει ως πρώτο στόχο το Κύπελο. Καμία
απολύτως. Από την Ρεάλ Μαδρίτης ως τον Εθνικό Γαζώρου. Ουδεμία. Πώς μπορούν λοιπόν οι προπονητές της ΑΕΚ και του Άρη να δηλώνουν κάτι τέτοιο; Προέχει λενε το Πρωτάθλημα. Μα κάτι ανάλογο δεν ισχύει και για όλες τις υπόλοιπες ομάδες; Εννοείται πως τo Κύπελο μπαίνει σε πρώτη μοίρα για μια ομάδα κάπου στον Μάρτη, όταν αυτή θα έχει εξασφαλίσει τους στόχους της στο Πρωτάθλημα, οπότε και θα έχει τη δυνατότητα να ρίξει το βάρος της στο Κύπελο. Αυτό εξυπακούεται...


Τρίμπαλο ο ένας στην Καλλιθέα, 0-0 ο άλλος στην Καβάλα. Και πέστε μου εσείς τώρα: Αν είσασταν προπονητής μιας εκ των 2 ομάδων τι θα κάνατε στον επαναληπτικό, θα κατεβάζατε πάλι τα δεύτερα με τον κίνδυνο να αποκλειστείτε ή θα χτυπούσατε στα ίσα την πρόκριση; 


Είναι τέτοια η υφή του θεσμού αλλά κι η ποιότητα των ελληνικών ομάδων που με μια καλή κλήρωση και λίγη τύχη μπορούν να φτάσουν μέχρι τον τελικό. Απ' την στιγμή που ο τίτλος του Πρωταθλητή είναι καπαρωμένος απ' τον Σεπτέμβρη, το Κυπελάκι είναι κι η μοναδική διέξοδος να δώσουν καμιά χαρά στους οπαδούς τους. Και αντ' αυτού οι προπονητές κατεβάζουν τα δεύτερα. Λες και το πρόγραμμά των ομάδων είναι υπερφορτωμένο, λες κι έχουν τίποτα διεθνείς, λες κι έχουν τίποτα Ευρώπες, λες και το πρωτάθλημά μας έχει 38 αγωνιστικές όπως τ' άλλα, λες και την Κυριακή έχουν ν' αντιμετωπίσουν καμιά ομαδάρα και κάνουν συντήρηση. Συντήρηση από τι;


Είμαστε η μοναδική χώρα στον κόσμο (η αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω τι γίνεται στην Μοζαμβίκη και στο Μπουρουντί) που οι ποδοσφαιριστές μας αγωνίζονται αποκλειστικά από Κυριακή σε Κυριακή και παρ' όλ' αυτά τους ξεκουράζουμε την μοναδική Τετάρτη που θα έχουν αγώνα. Κι αυτό για να είναι ετοιμοπόλεμοι και πιο ξεκούραστοι στο επόμενο ματς. Απίστευτο! Ειδικά αν αναλογιστούμε ότι το ρόστερ των ΑΕΚ και Άρη π.χ. αποτελείται κυρίως από πιτσιρικάδες που σφίζουν από δυνάμεις, αντοχές και φυσική κατάσταση. Τι να πει και κανάς Λάμπαρντ δηλαδή...


Δηλαδή Aλκαράθ και Λίνεν είναι διατεθειμένοι να θυσιάσουν τον έναν από τους 2 φετινούς τους στόχους μόνο και μόνο με το φόβο μήπως και τραυματιστεί ή κιτρινιστεί ή ψιλοκουραστεί κάποιος από τους βασικούς ποδοσφαιριστές του; Και πού πήγε το πρεστίζ αυτών των δύο μεγάλων συλλόγων; Δηλαδή είναι προτιμότερο να γράψει η ιστορία ότι αποκλείστηκαν στο Κύπελο από 2 κακές ομάδες της β' Εθνικής;


Και δεν εξετάζω και το οικονομικό σκέλος της υπόθεσης, δηλαδή τα έσοδα από χορηγούς, εισητήρια και τηλεοπτικά σε περίπτωση πρόκρισης, ειδικά απ' τη στιγμή που στην επόμενη φάση αντιμετωπίζουν 2 τοπ εμπορικά ονόματα...


ΥΓ1: Αν ήμουν ο πρόεδρος του Άρη του χρόνου θα έδιωχνα όλους τους αναπληρωματικούς μου. Απ' τη στιγμή κύριοι που φάγατε τρίμπαλο απ' την Καλλιθεούλα σημαίνει ότι δεν έχετε θέση στο ρόστερ της ομάδας μου...

ΥΓ2: Μήπως ηθελημένα θ' αποκλειστούν φοβούμενοι την ξεφτίλα από ΠΑΟΚ και Ολυμπιακό αντίστοιχα;;

YΓ3: Και μη μου πείτε ότι το ίδιο συμβαίνει και στην Ευρώπη από τις μεγάλες ομάδες. Ναι μεν ΑΕΚ και Άρης είναι μεγάλες ομάδες για τα ελληνικά δεδομένα, αυτό δε σημαίνει όμως ότι έχουν το δικαίωμα να σνομπάρουν ή ν' αδιαφορούν για το Κύπελο. Έναν τίτλο την τελευταία δεκετία ο ένας, άτιτλος για 40 χρόνια ο άλλος...

ΥΓ4: Συνεπώς προτείνω βασική 11κάδα στους επαναληπτικούς και πρόκριση. Γιατί αλλιώς η γκρίνια, η μουρμούρα και γενικότερα όλα θα γίνουν εντελώς χειρότερα σε ενδεχόμενους αποκλεισμούς από ομάδες πολύ κατώτερές τους... 

ΥΓ5: "Για μας είναι πολυτέλεια το Κύπελο" λέει. Προπονητής του Άρη είσαι ρε βλάκα, όχι του Διαγόρα Ρόδου...

ΥΓ5: Το έκανα αρκετά βιαστικά το κείμενο γι' αυτό είναι και κακογραμμένο, αλλά πιστεύω να πιάσατε το point...