Οι Πρωταθλητές Miami Heat ξεχωρίζουν στην Southeast Division, την ίδια στιγμή που οι Hawks και οι Wizards θα παλέψουν για μία θέση στα πλέι-οφ και οι Bobcats με τους Magic για μία… ψηλή θέση στο επόμενο ντραφτ.
Το Miami θέλει να γίνει η πρώτη ομάδα από την εποχή των Lakers του Shaq και του Kobe Bryant που θα κάνει το Three-Peat, έχοντας κάνει τις απαραίτητες κινήσεις για να τα καταφέρει. Στην σκιά των Πρωταθλητών πάντως υπάρχουν δύο ενδιαφέρουσες ομάδες: Οι ανανεωμένοι Hawks, που γυρίζουν σελίδα στην ιστορία τους, αλλά και οι Wizards του John Wall, με τις δύο ομάδες να έχουν ως στόχο την είσοδο στα πλέι-οφ.
Στην Southeast υπάρχουν βέβαια και οι δύο χειρότερες ομάδες της περσινής σεζόν: Οι Bobcats και οι Magic. Αν οι πρώτο όμως έδειξαν ότι θέλουν να ανέβουν επίπεδο φέτος, οι δεύτεροι μάλλον δε μένουν αδιάφοροι στην σκέψη να επιλέξουν ψηλά στο επόμενο ντραφτ.
Miami Heat
Τι έκαναν πέρυσι: Έζησαν την χρονιά του ονείρου! Οι Heat πρόσφεραν θέαμα με το… κιλό στην κανονική περίοδο, κατακτώντας την πρώτη θέση σε ολόκληρο το ΝΒΑ με ρεκόρ 66-16, κάποια στιγμή ξέχασαν να χάσουν, τρέχοντας ένα σερί 27 νικών (!) και τελικά κατέκτησαν το Πρωτάθλημα με απίστευτη δυσκολία, αφού χρειάστηκε να αποκλείσουν με 4-3 νίκες τους Pacers στους τελικούς της Περιφέρειας και με το ίδιο σκορ να επικρατήσουν των Spurs στους τελικούς του ΝΒΑ.
Ο προπονητής: Erik Spoelstra. Ο νεαρός τεχνικός έχει καταφέρει πλέον να κερδίσει τον σεβασμό όλων στο ΝΒΑ. Πλέον είναι σαφές ότι είναι ο κατάλληλος άνθρωπος για την δουλειά στο Miami και όχι απλώς η… μαριονέτα του Pat Riley ή ο… κολλητός του Dwyane Wade. Και έχει δύο Πρωταθλήματα να αποδεικνύουν του λόγου το αληθές.
Ο σταρ: LeBron James. Ο “Βασιλιάς” δεν είναι απλώς ο σταρ των Heat, αλλά ο σταρ ολόκληρου του ΝΒΑ. Τα δύο τελευταία χρόνια ο James κατάφερε να ανεβάσει την απόδοσή του ένα επίπεδο ψηλότερα (και δύο και τρία όταν χρειάστηκε), οδηγώντας σε δύο σερί Πρωταθλήματα τους Heat, με τον ίδιο να κατακτάει ισάριθμα βραβεία MVP της κανονικής περιόδου και των Τελικών του ΝΒΑ, με τον ίδιο να δηλώνει πεινασμένος για ακόμα περισσότερες επιτυχίες.
Το κλειδί: Μπορεί κατά πολλούς το κλειδί να θεωρείται η υγεία του Dwyane Wade, ωστόσο στο Miami το μεγάλο στοίχημα ακούει στο όνομα “Greg Oden”. Την περσινή σεζόν οι Heat δεινοπάθησαν κόντρα σε ομάδες με καλούς ψηλούς (Pacers, Spurs), με αποτέλεσμα να στραφούν στον Oden, ελπίζοντας ότι ο άλλοτε παίκτης των Blazers θα μπορέσει να τους βοηθήσει να καλύψουν – έστω για λίγα λεπτά – την τρύπα που υπάρχει στην θέση του σέντερ. Αν δεν γίνει κάτι τέτοιο, τότε οι Heat θα έχουν πρόβλημα.
Τα νέα πρόσωπα: Λίγες και καλές (;) κινήσεις έκαναν οι Heat, αφού επέλεξαν να διατηρήσουν 11 παίκτες από το περσινό ρόστερ τους, αφού ο μόνος παίκτης από τον περσινό κορμό που αποχώρησε ήταν ο Mike Miller μέσω του όρου στης αμνηστίας. Το Miami αποφάσισε λοιπόν κυρίως να… τζογάρει με τις περιπτώσεις του προβληματικού (λόγω τραυματισμών) Greg Oden και του προβληματικού (λόγω χαρακτήρα) Michael Beasley. Αν “βγουν” πάντως οι περιπτώσεις των δύο παικτών στους Heat, τότε το Three-Peat δεν θα είναι και πολύ μακριά.
Πλεονεκτήματα: Η τριάδα των LeBron James, Dwyane Wade και Chris Bosh εξακολουθεί να είναι η καλύτερη τριάδα της λίγκας με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Το Miami έχει ένα δικό του στυλ παιχνιδιού, στο οποίο ακόμα δεν έχει βρεθεί απάντηση από τους υπόλοιπους, πολύ απλά γιατί ώρες-ώρες δεν… υπάρχει απάντηση. Ειδικά όταν ο Wade είναι σε απόλυτη ετοιμότητα, δημιουργώντας ένα απίστευτο δίδυμο με τον LeBron.
Μειονεκτήματα: Αν το πείραμα με τον Oden δεν πετύχει, τότε οι Heat θα έχουν και φέτος τεράστιο πρόβλημα στην θέση του σέντερ, με τους αντιπάλους να κάνουν πάρτι κάτω από το καλάθι τους. Και μπορεί πέρυσι με κάποιο τρόπο να κατάφεραν να καλύψουν τα προβλήματά τους, κυρίως από την στιγμή που ήρθε στην ομάδα ο Andersen, ωστόσο φέτος δεν θα είναι τόσο απλά τα πράγματα. Όχι τουλάχιστον όταν όλες οι ανταγωνίστριες ομάδες επέλεξαν να γεμίσουν το ρόστερ τους με ψηλούς.
Atlanta Hawks
Τι έκαναν πέρυσι: Είχαν καλές και κακές στιγμές, αλλά σε γενικές γραμμές κινήθηκαν στη μετριότητα για ακόμα μία σεζόν, κατακτώντας την έκτη θέση στην Ανατολή με ρεκόρ 44-38, πριν αποκλειστούν σχετικά εύκολα με 4-2 νίκες από τους Pacers στον πρώτο γύρο των πλέι-οφ.
Ο προπονητής: Mike Budenholzer. Έπειτα από 17 χρόνια στο πλευρό του Greg Popovich στο San Antonio, ο 42χρονος τεχνικός είδε τους Hawks να του δίνουν την ευκαιρία να γίνει για πρώτη φορά πρώτος προπονητής. Θεωρείται από τους ανερχόμενους προπονητές του ΝΒΑ, ενώ πολλοί περιμένουν να δουν πόσα πράγματα έμαθε στο πλευρό του τεχνικού των Spurs.
Ο σταρ: Με τον Josh Smith να μην βρίσκεται πλέον στην Atlanta, ο χαρακτηρισμός αυτός ανήκει πλέον ξεκάθαρα στον Al Horford. Κατά πολλούς βέβαια ο Δομινικανός φόργουορντ/σέντερ είναι ο ηγέτης της ομάδας εδώ και δύο χρόνια, κυρίως επειδή, σε αντίθεση με τον νυν παίκτη των Pistons, αυτός είχε σταθερή απόδοση.
Το κλειδί: Ο Jeff Teague υπέγραψε φέτος πολυετές συμβόλαιο με τους Hawks, έστω και με… πλάγιο τρόπο, αφού αρχικά είχε συμφωνήσει με τους Bucks, με την Atlanta να ισοφαρίζει την προσφορά. Μαζί με αυτό το συμβόλαιο όμως τελείωσαν και οι δικαιολογίες για τον νεαρό γκαρντ, ο οποίος καλείται φέτος να ανέβει επίπεδο. Αν το κάνει, τότε θα ανέβουν και οι Hawks.
Τα νέα πρόσωπα: Αρκετή κινητικότητα υπήρχε στην Atlanta το φετινό καλοκαίρι, αφού υπήρχαν λεφτά για ξόδεμα. Σημαντικότερη κίνηση ήταν φυσικά η απόκτηση του σταθερού Paul Millsap, ενώ οι Hawks απέκτησαν ακόμα τον έμπειρο Elton Brand, τον άλλοτε παίκτη του Ολυμπιακού Pero Antic και τους ρολίστες DeMarre Carroll, Gustavo Ayon, Jared Cunningham και Royal Ivey, ενώ από το ντραφτ ήρθε ο Γερμανός Dennis Schroeder.
Πλεονεκτήματα: Το δίδυμο των Paul Millsap και Al Horford είναι ένα από τα πιο ποιοτικά δίδυμα ψηλών στο ΝΒΑ, με τον Elton Brand να τους συμπληρώνει ιδανικά. Το καλό ωστόσο για τους Hawks είναι ότι σχεδόν όλοι οι παίκτες που βρίσκονται στο ρόστερ τους είναι καλοί αμυντικοί.
Μειονεκτήματα: Δεν υπάρχει ύψος στην ομάδα, ειδικά κάτω από το καλάθι. Κοινώς δεν υπάρχει το λεγόμενο “σκιάχτρο”. Η θέση του σούτινγκ γκαρντ επίσης είναι ερωτηματικό για τους Hawks, αφού εκεί υπάρχουν μόνο οι άπειροι John Jenkins και Jared Cunningham, τουλάχιστον μέχρι να επιστρέψει από τον σοβαρό τραυματισμό του ο Lou Williams (ρήξη χιαστού).
Washington Wizards
Τι έκαναν πέρυσι: Ξεκίνησαν την σεζόν με 12 σερί ήττες, ταλαιπωρήθηκαν με πολλούς τραυματισμούς βασικών παικτών, αλλά από την στιγμή που επέστρεψε στην δράση ο John Wall έπαιξαν ανά διαστήματα ωραίο μπάσκετ. Στα πλέι-οφ βέβαια δεν μπήκαν, αφού είχαν ρεκόρ μόλις 29-53.
Ο προπονητής: Randy Wittman. Δεν είναι και… Phil Jackson, ωστόσο ο 53χρονος τεχνικός έχει καταφέρει τουλάχιστον να βάλει σε μία σειρά τους Wizards, έχοντας καταφέρει να βάλει κάποιες βάσεις στην ομάδα – ειδικά στην άμυνα – ενώ του πιστώνεται και η περσινή αγωνιστική έκρηξη του John Wall, τον οποίο απελευθέρωσε.
Ο σταρ: Ο John Wall έχει ξεκαθαρίσει σε όλους τους τόνους ότι του αρέσει η πίεση του ηγέτη, έχοντας βάλει ως στόχο να βάλει τους Wizards στα πλέι-οφ. Φέτος πάντως – και έχοντας μόλις υπογράψει ένα συμβόλαιο 80 εκατ. δολαρίων – ξέρει ότι πλέον δεν έχει άλλη δικαιολογία. Πρέπει να ανεβάσει ακόμα ένα επίπεδο την απόδοσή του, παρασέρνοντας μαζί του και τους συμπαίκτες του.
Το κλειδί: Οι Wizards έχουν ζητήσει μόνο ένα πράγμα φέτος: Να μείνουν όλοι οι παίκτες τους υγιείς, κάτι που δεν συνέβη πέρυσι. Η κατάσταση της υγείας των Wall, Nene, Webster, Beal θα κρίνει εν πολλοίς και το πόσο ψηλά θα φτάσει η Washington.
Τα νέα πρόσωπα: Η απόκτηση του Marcin Gortat αντί του Emeka Okafor μόλις τρεις μέρες πριν την έναρξη της σεζόν ήταν αναμφίβολα η σημαντικότερη προσθήκη για τους Wizards, που δυνάμωσαν στην θέση του σέντερ. Από εκεί και πέρα, οι Wizards έδωσαν βάθος στην περιφερειακή τους γραμμή, αποκτώντας τους Eric Maynor και Garrett Temple από την ελεύθερη αγορά, ενώ από το ντραφτ ήρθαν ο Glen Rice Jr. και ο Otto Porter. Σημαντική προσθήκη ωστόσο πρέπει να θεωρηθεί και αυτή του έμπειρου Al Harrington κάτω από τα καλάθια.
Πλεονεκτήματα: Έχουν μία από τις πιο ελπιδοφόρες γραμμές γκαρντ με την παρουσία των John Wall και Bradley Beal, ενώ ταυτόχρονα μοιάζει να έχουν ισορροπία στο ρόστερ τους, έχοντας πλέον δύο παίκτες σε κάθε θέση, συνδυάζοντας νιάτα και εμπειρία.
Μειονεκτήματα: Η προσθήκη του Gortat έλυσε αρκετά από τα προβλήματα των Wizards κοντά στο καλάθι, αλλά η αλήθεια είναι ότι, πέρα από τον Πολωνό, η γραμμή ψηλών της Washington έχει μεν πολλά ψηλά κορμιά, αλλά αποτελείται από παίκτες που είτε είναι επιρρεπείς στους τραυματισμούς (Nene, Harrington), είτε είναι νεαροί και άγουροι (Trevor Booker, Kevin Seraphin, Jan Vezely). Από εκεί και πέρα, η Washington έχει μεν καλό πάγκο, αλλά η διαφορά ποιότητας μεταξύ της αρχικής πεντάδας και των αναπληρωματικών είναι αρκετά μεγάλη, κάτι που ίσως στοιχίσει στην ομάδα.
Charlotte Bobcats
Τι έκαναν πέρυσι: Ξεκίνησαν ελπιδοφόρα, με ρεκόρ 7-5, ωστόσο στην συνέχεια ξαναέγιναν αυτό που περίμεναν όλοι: Μία από τις χειρότερες ομάδες της λίγκας, τρέχοντας μεταξύ άλλων ένα σερί 18 ηττών τον Δεκέμβριο του 2012 και άλλων 10 ηττών από τα τέλη Φλεβάρη μέχρι τις αρχές Μαρτίου 2013. Κατάφεραν πάντως τελικά να μην κατακτήσουν την τελευταία θέση στη λίγκα, ολοκληρώνοντας την σεζόν με 21-61.
Ο προπονητής: Steve Clifford. Οι Bobcats αποφάσισαν να ακολουθήσουν τη… μόδα της εποχής, προσλαμβάνοντας για την θέση του πρώτου προπονητή έναν μέχρι πρότινος ασίσταντ κόουτς. Ο Clifford είναι ένας προπονητής για τον οποίοι όλοι έχουν να πουν τα καλύτερα στη λίγκα και μένει να αποδείξει στην πράξη ότι αξίζει όλων των επαίνων που υπήρξαν για αυτόν.
Ο σταρ: Ο Al Jefferson ήταν ένα από τα μεγαλύτερα ονόματα που ήταν διαθέσιμα στην αγορά, κάνοντας την έκπληξη με την επιλογή του να υπογράψει με τους Bobcats. Ο πρώην παίκτης των Jazz είναι ένας από τους καλύτερους ψηλούς της λίγκας με πλάτη στο καλάθι, αν όχι ο καλύτερος, ειδικά από την αριστερή πλευρά του ποστ. Δεν είναι σίγουρο βέβαια ότι θα καταφέρει να ανεβάσει επίπεδο την Charlotte.
Το κλειδί: Από την εξέλιξη των πολλών νεαρών παικτών της ομάδας θα κριθεί εν πολλοίς το ταβάνι των Bobcats. Παίκτες όπως ο Kemba Walker, o Gerald Henderson, o Michael Kidd-Gilchrist (ειδικά αυτός), ο Cody Zeller,o Jeffery Taylor και ο Bismack Biyombo – άλλος περισσότερο και άλλος λιγότερο – θέλουν δουλειά ακόμη. Αν πάντως καταφέρουν, έστω κάποιοι από αυτούς, να ανταποκριθούν στις προσδοκίες που υπάρχουν, τότε στην Charlotte θα έχουν κάθε λόγο να χαμογελούν.
Τα νέα πρόσωπα: Η προσθήκη του Al Jefferson ήταν φυσικά η σπουδαιότερη κίνηση των Bobcats, που επέλεξαν να κρατήσουν δέκα παίκτες από την περσινή ομάδα τους. Από εκεί και πέρα, στο ντραφτ επιλέχθηκε ο Cody Zeller, ενώ από την ελεύθερη αγορά ήρθαν οι έμπειροι Jannero Pargo και Anthony Tolliver.
Πλεονεκτήματα: Σε γενικές γραμμές οι Bobcats είναι μία αθλητική ομάδα, με φωτεινή εξαίρεση βέβαια τον Al Jefferson, ο οποίος όμως είναι… πλεονέκτημα από μόνος του, ειδικά στην επίθεση. Το βασικό ωστόσο για την Charlotte είναι ότι έχει τρεις παίκτες (Walker, Kidd-Gilchrist και Zeller) οι οποίοι – στα… χαρτιά τουλάχιστον – έχουν πολύ υψηλό ταβάνι απόδοσης, αρκεί φυσικά να δουλευτούν σωστά.
Μειονεκτήματα: Καταρχήν, το προφανές: Απειρία. Στην Charlotte έχουν μαζέψει πολλούς νεαρούς παίκτες, ωστόσο με εξαίρεση τον Ben Gordon και τον παγκίτη Jannero Pargo δεν υπάρχει άλλος παίκτης που να έχει πατήσει τα 30 του χρόνια. Χρειάζονται όμως και οι βετεράνοι. Ένα ακόμα πράγμα που θα βασανίσει τους Bobcats πάντως αναμένεται να είναι και η απουσία σουτέρ στο ρόστερ, αφού με εξαίρεση τον Gordon και υπό προϋποθέσεις τον Pargo δεν υπάρχει παίκτης για να ανοίξει τις αντίπαλες άμυνες.
Orlando Magic
Τι έκαναν πέρυσι: Στο Orlando πρόλαβαν από νωρίς να ξεκαθαρίσουν από την στιγμή που παραχώρησαν με ανταλλαγή τον Dwight Howard ότι είχαν δύο στόχους πέρυσι: Να… χάσουν πολλά παιχνίδια και να δώσουν πολύ χρόνο συμμετοχής στους νεαρούς παίκτες που είχαν για να εξελιχθούν. Και το πλάνο πέτυχε στην… εντέλεια, με τους Magic να έχουν το χειρότερο ρεκόρ στο ΝΒΑ (20-62).
Ο προπονητής: O Jacque Vaughn ανήκει κι αυτός στην φουρνιά των προπονητών που… αποφοίτησε από το Πανεπιστήμιο “Gregg Popovich”, αφού ήταν βοηθός του τεχνικού των Spurs για δύο χρόνια, πριν αναλάβει το περασμένο καλοκαίρι την τεχνική ηγεσία των Magic. Στον Vaughn αρέσει να δουλεύει με νεαρούς παίκτες, κάτι που φάνηκε και πέρυσι, αφού ήταν ένας από τους υπεύθυνους της αγωνιστικής έκρηξης των Nikola Vucevic και Tobias Harris.
Ο σταρ: Η αλήθεια είναι ότι στο Orlando ελπίζουν ότι θα βρουν τον επόμενο σταρ τους το επόμενο καλοκαίρι, στο ντραφτ του 2014. Στο υπάρχον ρόστερ πάντως ξεχωρίζουν λίγο περισσότερο ο Tobias Harris, που από όταν ήρθε στην ομάδα από τους Bucks ήταν εξαιρετικός, αλλά και η επιλογή της ομάδας στο Νο 2 του ντραφτ, Victor Oladipo, ο οποίος δηλώνει μοιάζει έτοιμος να χριστεί αμέσως βασικός.
Το κλειδί: Δεν είναι σίγουρο αν οι Magic… θέλουν να έχουν “κλειδί“ φέτος. Αφήνοντας το γεγονός αυτό στην… άκρη, πολλά θα εξαρτηθούν από το πόσο γρήγορα θα μπορέσει ο Victor Oladipo να προσαρμοστεί στην θέση του πόιντ γκαρντ, για την οποία τον προορίζουν στο Orlando, αλλά και αν θα καταφέρουν οι Tobias Harris Moe Harkless, Nikola Vucevic και Doron Lamb να βελτιώσουν το παιχνίδι τους.
Τα νέα πρόσωπα: Στο Orlando επέλεξαν να κάνουν μετρημένες κινήσεις, αφού προτίμησαν να διατηρήσουν στο ρόστερ τους δέκα παίκτες από την περσινή ομάδα. Με εξαίρεση λοιπόν την απόκτηση του Oladipo από το ντραφτ και τις προσθήκες των έμπειρων Jason Maxiell και Ronnie Price από την ελεύθερη αγορά δεν έγιναν άλλες κινήσεις.
Πλεονεκτήματα: Το Orlando είναι μία ομάδα με πλούσια αθλητικά προσόντα, που “μυρίζει” υγεία, μπορεί να τρέξει το γήπεδο και να βγάλει την γλώσσα των αντιπάλων της, ενώ οι περισσότεροι παίκτες της ομάδας, ειδικά οι νεαροί, είναι καλοί αμυντικοί. Και το καλύτερο; Υπερτερεί σε ύψος σχεδόν σε όλες θέσεις της πεντάδας.
Μειονεκτήματα: Το Orlando έχει αρκετά θετικά, ωστόσο η αλήθεια είναι ότι από την ομάδα λείπει η εμπειρία, ενώ δεν υπάρχει στο ρόστερ ο παίκτης που θα πάρει την ομάδα από το χέρι στα δύσκολα, αφού οι έμπειροι παίκτες της ομάδας (Jameer Nelson, Arron Afflalo, Glen Davis) απλώς… δεν το έχουν. Στα αρνητικά συγκαταλέγεται ακόμα το γεγονός η απουσία ενός σουτέρ, αλλά και ενός παίκτη που θα δημιουργήσει από την ντρίπλα, εκτός αν οι Oladipo και Harris λύσουν αυτό το πρόβλημα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου