Γράμμα του Α. Γεωργιάδη στον Γ. Παπανδρέου, με αφορμή την επέτειο του Πολυτεχνείου.

Αγαπητέ μου Γιώργο

Σου γράφω αυτές τις γραμμές παρ ότι τις μέρες που ακολούθησαν την ορκωμοσία μου είμαι πολύ απασχολημένος. Τρώω αρκετή ώρα για να εξοικειωθώ με το καινούργιο αντικείμενο μου στο υπουργείο Ανάπτυξης, αλλά τον περισσότερο χρόνο μου τον τρώω αλλού: τσιμπιέμαι για να βεβαιωθώ ότι δεν ονειρεύομαι και είμαι πράγματι υφυπουργός.

Αντίθετα με την μεγάλη δική σου οικογενειακή παράδοση, εγώ ξεκίνησα από πολύ χαμηλά: βιβλία πουλούσα στη τηλεόραση και σ ένα βιβλιοπωλείο που έκαιγαν κάθε τόσο οι αναρχικοί. Είχα όμως από παλιότερα διακρίνει ότι μας συνδέουν και κοινά πράγματα, όπως λόχου χάριν το μεταναστευτικό. Εσένα σε φώναζαν μαυροκέφαλο όταν ήσουν μετανάστης στη Σουηδία κι εγώ κυνηγούσα μαυροκέφαλους στην Ελλάδα.

Η μοίρα τόφερε και οι τύχες μας συναντήθηκαν. Γιατί αν δεν είχες εκλεγεί πρωθυπουργός το 2009, εγώ δεν θα γινόμουνα ποτέ υφυπουργός το 2011. Θα έχεις ασφαλώς καταλάβει αυτό που συνήθως αποκρύπτουν τα ΜΜΕ μας: ότι η συμμετοχή του ΛΑΟΣ στο κυβερνητικό σχήμα αποτελεί ευρωπαϊκή πρωτιά. Υπάρχουν φυσικά 2-3 ακόμη κυβερνήσεις στην Ευρώπη που στηρίζονται σε συγγενικά μας κόμματα, αλλά εκεί αυτό γίνεται αναγκαστικά για να υπάρξει κοινοβουλευτική πλειοψηφία: εδώ μπήκαμε στη κυβέρνηση, χωρίς να μας έχει ανάγκη.

Δεν χρειάζεται να σου πω τον καθοριστικό ρόλο που έπαιξε η στάση σου ιδίως τον τελευταίο καιρό, από την εξαγγελία του δημοψηφίσματος και μετά. Δεν αναφέρομαι τόσο στις διεθνείς επιπτώσεις της εξαγγελίας, δηλαδή την παρά τρίχα κατάρρευση του παγκόσμιου (Εβραίο)καπιταλισμού, στόχο που μοιραζόμαστε έστω και από διαφορετικά ιδεολογικά μετερίζια. Εννοώ κυρίως τον φόβο της ακυβερνησίας που προκαλούσες με τις μεγαλειώδεις προτάσεις για τον Πετσάλνικο, τον Κακλαμάνη, χώρια τα άλλα πρόσωπα που έριχνε κάθε τόσο ο Βενιζέλος για να κάψει όλες τις λύσεις και να αναδειχθεί αυτός. Με τη ανασφάλεια που δημιούργησες, θα μπορούσε το πόπολο να δεχθεί στο τέλος για πρωθυπουργό και τον Καστανίδη και υπουργό Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων τον Πλεύρη.

Η αλήθεια είναι ότι στην αρχή φοβήθηκα λίγο με τον Παπαδήμο, που λέγανε ότι είναι σοβαρός κλπ Μήπως δηλαδή έβαζε όρο να μην συμμετέχει με ο ΛΑΟΣ με υπουργούς, για να έχει καλύτερη εικόνα η νέα κυβέρνηση στην Ελλάδα και διεθνώς. (Θα έμαθες ασφαλώς ότι μας κράξανε μέχρι και οι Γερμανοί). Η να το πήγαινε όπως ο Ιταλός ο Μόντι, που έβαλε στη κυβέρνηση που έφτιαξε τεχνοκράτες. Αλλά αυτός είχε τόσο φτιαχτεί να γίνει πρωθυπουργός, ώστε δέχθηκε αμέσως να κρατήσεις εσύ όλους τους δικούς σου, ο Αντώνης -που απαίτησε να μη μπει η Ντόρα- να βάλει τους δικούς του και ο πρόεδρος μας εμένα και τον Μάκη τον ροπαλοφόρο. Έστω και σε συμμαχική κυβέρνηση, η εξαγγελία σου για μικρό και ευέλικτο υπουργικό συμβούλιο έγινε πραγματικότητα.

Έναν άλλο φόβο που είχα ήταν μήπως ξυπνήσει η αριστερά. Μήπως δηλαδή βάλει 4-5 όρους για τη συμμετοχή σε κυβέρνηση και μας φέρει σε δύσκολη θέση: να μην παρθεί κανένα άλλο μέτρο λιτότητας, να ληφθούν έκτακτα μέτρα για τους ανέργους και να ξεπαγώσει άμεσα το ΕΣΠΑ, να μειωθούν οι εξοπλισμοί, να φορολογηθεί η εκκλησία, να μην συμμετέχει η λεγόμενη ακροδεξιά. Φυσικά οι όροι δεν θα γίνονταν δεκτοί γιατί η χώρα έχει διεθνείς δεσμεύσεις, αλλά τέτοια αιτήματα και ίδίως το αίτημα να μην συμμετέχουμε στη κυβέρνηση θα δημιουργούσε θέμα. Ευτυχώς όχι μόνο δεν τους έκοψε να κάνουν κάτι τέτοιο, αλλά, όπως συνήθως, αρνήθηκαν να μπουν στο κόπο ή άρχισαν να μαλώνουν για το τι στάση θα κρατήσουν πριν ακόμη οριστεί πρωθυπουργός και σχηματιστεί κυβέρνηση.

Περιμένουν ότι θα πάρουν κανένα ψήφο παραπάνω στις εκλογές, αλλά δεν καταλαβαίνουν ότι δουλεύουν για μας. Γιατί όπως δείχνουν τα πράγματα από τις ερχόμενες εκλογές δεν θα βγει αυτοδύναμη κυβέρνηση ,η ΝΔ θα χρειαστεί να συγκυβερνήσει με κάποιους άλλους, και από την πολυκατοικία ο Αντώνης θα διαλέξει φυσικά εμάς. Καταλαβαίνεις ότι αν αυτό γινότανε χωρίς το προηγούμενο της κυβέρνησης Παπαδήμου θα ξεσηκώνονταν όλοι και θα φώναζαν ότι οι φασίστες μπαίνουν στη κυβέρνηση, ο λαός δεν ξεχνά ότι σημαίνει δεξιά κλπ κλπ. Τώρα που η συμμετοχή μας έχει εγκριθεί και με τη βούλα του ΠΑΣΟΚ, δεν θα ανοίξει ρουθούνι. Κι αυτή τη φορά θα έρθουμε στην εξουσία για τα καλά.

Σου γράφω αυτές τις λίγες γραμμές καθώς από το παράθυρο του υπουργείου μου βλέπω τη πορεία για την επέτειο της εξέγερσης των αναρχικών εναντίον της επανάστασης της 21ης Απριλίου και θέλω αγαπητέ Γιώργο να σε ευχαριστήσω για τις άοκνες, διετείς προσπάθειες καταστροφής οποιασδήποτε σταθερής αξίας στη χώρα, που οδήγησαν στην κυβέρνηση Παπαδήμου, στην οποία έχω την τιμή να συμμετέχω. Πόσο μεγάλα βήματα έχουμε κάνει χάρις σε εσένα, αν σκεφτεί κανείς ότι στις προηγούμενες επετείους μας πέταγαν λεμονόκουπες και τώρα είμαι υφυπουργός!

Έχω πολλά ακόμα πράγματα να σου γράψω, αλλά πρέπει να ασχοληθώ και με την εθνική μας Ναυτιλία, με την οποία με τόσο μεράκι και φροντίδα ασχολήθηκες όσο ήσουν στα πράγματα: το 2009 κατάργησες το υπουργείο, μετά έδωσες την αρμοδιότητα της Ναυτιλίας στον Χρυσοχοίδη, ύστερα στον Παμπούκη, κατόπιν στο Παπουτσή, ύστερα στον Διαμαντίδη και ξανά στο Παπουτσή, για να την αποτελειώσεις με εμένα.

Περιμένω τα νέα σου, τώρα που έχεις περισσότερο ελεύθερο χρόνο.

Να σαι πάντα καλά.
Αδωνις Γεωργιάδης
Υφυπουργός Ανάπτυξης

(και για την αντιγραφή: Στέλιος Κούλογλου)